اثربخشي آموزش تاب آوري در برابر استرس بر بهزيستي رواني بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه و هدف: ديابت تاثيرات منفي بر سلامت روان بيماران دارد. علاوه براين، آموزش تاب آوري در برابر استرس داراي پتانسيلي براي كاهش مشكلات سلامت رواني مي باشد. از اين رو پژوهش حاضر تاثير آموزش تاب آوري در برابر استرس بر بهزيستي رواني بيماران مبتلا به ديابت نوع دو را بررسي مي كند. مواد و روش ها: اين پژوهش يك تحقيق نيمه آزمايشي به روش پيش آزمون و پس آزمون بود.30 آزمودني از انجمن ديابت ايران شعبه تهران نتخاب شدند. بصورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گروه كنترل جايگزين شدند. آموزش تاب آوري گروهي در 9 جلسه اجرا شد و پس از آن پس آزمون اجرا گرديد. ابزار پژوهش مقياس بهزيستي روان شناختي ريف (RSPWB) بود. براي تحليل داده هاي بدست آمده از آزمون تحليل واريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل واريانس نشان داد كه تفاوت معناداري بين دو گروه در بهزيستي روان شناختي و مولفه هاي آن از جمله؛ خودمختاري، پذيرش خود، هدف و جهت گيري، تسلط بر محيط، رشد شخصي و روابط مثبت با ديگران در دو گروه آزمايش و كنترل در نمرات پيش آزمون وجود دارد(p<0.0001). بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه آموزش تاب آوري گروهي در برابر استرس بر بهبود بهزيستي روان شناختي بيماران ديابتي نوع دو تاثير دارد. از اين روش، جهت بهبود كيفيت زندگي و غلبه بيماران بر مشكلات زندگي مي توان استفاده كرد.