موانع تبعيت از درمان در بيماران مبتلا به ديابت

مقدمه و هدف: ديابت يك مشكل عمده سلامت عمومي و يكي از علل مرگ و مير و ناتواني در دنيا است. يكي از مشكلات اساسي در كنترل مطلوب اين بيماري، عدم تبعيت بيماران از رژيم هاي درماني است. هدف از اين مطالعه بررسي موانع تبعيت از درمان در بيماران مبتلا به ديابت مي باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه كيفي است كه با استفاده از مصاحبه عميق نيمه ساختارمند با 15 بيمار مرد و زن مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. داده ها در فاصله زماني آذر ماه 1394 تا تير ماه 1395 جمع آوري شدند و به روش تحليل محتواي قراردادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: با تجزيه و تحليل يافته ها از مجموع مضامين استخراج شده، سه مضمون اصلي: "عملكرد ضعيف تيم درمان" با زيرطبقات (ارائه اطلاعات ناقص و متناقض، عملكرد غيرمشاركتي، عدم پاسخگويي به نيازهاي مددجو، از دست دادن زمان)، "تنگناي اجتماعي" با زيرطبقات (شرايط شغلي، عكس العمل اطرافيان، عدم هماهنگي در خانواده) و " بحث و نتيجه گيري: تبعيت از درمان در مبتلايان به ديابت در ايران، به زمينه خانوادگي و اجتماعي افراد بر مي گردد؛ كه به نوعي براي فرد چالش برانگيز شده و منجر به بي توجهي به رفتارهاي بهداشتي مي گردد. شناسايي اين عوامل توسط مراقبين بهداشتي جهت كمك به دستيابي هر چه سريعتر بيمار به نگرش تبعيت از درمان و پايبندي به آن، براي پيشگيري از بروز عوارض جبران ناپذير ديابت، از ضرورت هاي حياتي مي باشد.