بازخواني ادله‌ مشروعيت اعدام در زنا با محارم

A Reconsideration of the Evidences for the Legitimacy of the Death Sentence for Incest

حق حیات و زیست از جمله حقوق مشترك انسانی است كه كرامت ذاتی انسان، آن را برای آحاد بشریت ایجاب می‌نماید و كسی اجازه ندارد آن را از دیگران سلب نماید. خروج از این قانون بشری كه مستظهَر به آموزه‌های متعالی اسلام نیز هست، نیاز به ادله‌ای متقن دارد. از این رو در صورتی كه نسبت به تجویز اعدام تردید وجود داشته باشد باید اصل اولیه یعنی عدم مشروعیت سلب حیات، مبنای عمل قرار گیرد. در كیفیت مجازات زنا با محارم آن چه به عنوان مذهب جمهور امامیه تلقی شده و در متن قانون مجازات اسلامی نیز انعكاس یافته اعدام است. در اثبات این نوع نگرش به ظاهر روایات و نیز اجماع استناد شده است اما به نظر می‌رسد ادله‌ای كه به منظور اثبات اعدام مورد تمسك واقع شده، در تامین این جهت كفایت لازم را ندارند. در این پژوهش نتیجه‌ای كه از بررسی مستندات اعدام حاصل می‌شود عدم مشروعیت آن است.

The right to live is a common human right, which is essential to every individual human being due to the inherent dignity of the human person. No one is allowed to take this right from another human being, and the transgression of this human law, which is also supported by the transcendent teachings of Islam, requires perfect reasons. Therefore, in case of uncertainty about whether to sentence an individual to death or not, one should observe the primary principle, that is, the illegitimacy of taking an individual’s life. Concerning the punishment for incest, what is considered to be the opinion of the dominant majority of the Imamite school is the necessity of the convicts’ execution, which is also reflected in the Islamic Penal Law. This view has been supported by the exterior of the traditional narratives as well as the consensus of the Shiite jurists. It seems, however, that the reasons put forward in justification of this punishment do not necessarily suffice. Our investigation of the related textual references, in the present study, shows the illegitimacy of execution as a prescribed punishment for incest.