رابطه ي بين سلامت معنوي پرستاران با رفتارهاي مراقبتي آنان

سابقه و اهداف: انسان موجود پيچيده يي است كه بُعدهاي مختلف شناختي، اجتماعي، عاطفي و معنوي دارد و بُعد معنوي يكي از مهم‌ترين بُعدهاي انساني است كه مي تواند بر ديگر بُعدهاي وي تأثيرگذار باشد. ازاين رو، هدف از اين مطالعه، تعيين رابطه ي بين سلامت معنوي پرستاران با رفتارهاي مراقبتي آنان بوده است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي است كه در آن، 256 پرستار شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر تهران در سال 1394، به روش تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل پرسش نامه هاي دموگرافيك، سلامت معنوي و رفتارهاي مراقبتي بوده است. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و همچنين روش هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون و واريانس چند متغيّره تجزيه و تحليل شد. اين پژوهش تمام موارد اخلاقي مرتبط را رعايت نموده است.يافته‌ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين نمره ي سلامت معنوي 21/5 ± 43/75 و ميانگين نمره هاي رفتارهاي مراقبتي در همه ي زيرمقياس‌ها و مقياس كلي، بيش از 3 بوده، كه بيشترين ميانگين مربوط به زيرمقياس احترام قائل شدن براي ديگري (89/0 ± 12/4) و كمترين ميانگين مربوط به زيرمقياس توجه به تجارب ديگري (09/1 ± 38/3) بوده است. يافته ها همچنين نشان داد ارتباط مثبت معناداري بين ميانگين نمره هاي كل رفتارهاي مراقبتي و سلامت معنوي وجود دارد ( P< 0.0184/0 = r).نتيجه‌گيري: نتيجه ي پژوهش نشان مي دهد كه رفتارهاي مراقبتي و سلامت معنوي در پرستاران با هم رابطه دارند. بنابراين لازم است اقدام هاي مقتضي براي ارتقاي رفتارهاي مراقبتي و سلامت معنوي پرستاران در اولويت قرار گيرد تا پرستاران بتوانند خدمات بهتري به بيماران و خانواده ي آنان عرضه كنند.