ارتباط جهت گيري مذهبي با قصد فرزندآوري و تعداد فرزندان موجود و مطلوب، از نظر زنان شاغل در مركزهاي منتخب شهر تهران

سابقه و اهداف: با توجه به كاهش باروري كه به دنبال كاهش تمايل به فرزند آوري رخ مي دهد و همچنين اهميّت توجه به ميزان باروري و افزايش زنان شاغل طي ساليان اخير، در شرايط كنوني ايران، مطالعه ي حاضر با هدف تعيين ارتباط جهت گيري مذهبي با قصد فرزندآوري و تعداد موجود و مطلوب فرزندان، از نظر زنان شاغل در مركزهاي منتخب شهر تهران انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه ي مقطعي، 200 زن شاغل داراي شرايط لازم (به دليل اينكه بيش از دو سوم زنان شاغل، در وزارت آموزش و پرورش و مركزهاي تابع وزارت بهداشت مشغول به كار هستند)، از بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي و مركزهاي منتخب آموزش و پرورش، به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ي حاوي اطلاعات دموگرافيك، سؤال هاي تعيين كننده ي جهت گيري مذهبي، سؤال هاي رفتار باروري (شامل سؤال هاي مربوط به قصد فرزندآوري و تعداد فرزند موجود و مطلوب) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمارهاي توصيفي و تحليلي همبستگي استفاده شد. علاوه براين، سطح معني داري نيز 05/0 در نظر گرفته شد. اين پژوهش  تمام موارد اخلاقي مرتبط را رعايت كرده است.يافته‌ها: در اين مطالعه، ميانگين و انحراف معيار سني واحـدهاي پـژوهش 11/8 ± 55/37 سال بود و 57 درصد شركت كنندگان داراي يك فرزند و يا بدون فرزند بودند. بيشتر واحدهاي پژوهش (5/60 درصد) داراي جهت گيري مذهبي عالي بودند. ميانگين و انحراف معيار تعداد موجود و تعداد مطلوب فرزند، به ترتيب 81/0 ± 31/1 و 79/0 ± 03/2 بود و 21 درصد شركت كنندگان نيز قصد فرزندآوري در آينده را داشتند. بر اساس آزمون همبستگي، بين تعداد موجود و مطلوب فرزند با نمره ي جهت گيري مذهبي، همبستگي آماري معناداري وجود داشت (0/14-p<0/05، r)؛ اما بين قصد فرزندآوري و جهت گيري مذهبي، همبستگي معناداري وجود نداشت (p>0/05).نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه جهت گيري مذهبي از عامل هاي تأثيرگذار بر تعداد مطلوب و موجود فرزندان زنان شاغل است. بر اين اساس، توجه به امور فرهنگي مبتني بر تربيت ديني در خانواده و نيز برنامه ريزي ها و سياست گذاري هاي جمعيتي توصيه مي شود.