بررسي وضعيت اهل سنت عراق پس از داعش

اهل سنت عراق، در ادوار تاريخي گذشته تا زمان سقوط صدام، از جايگاه ممتازي در عرصه سياسي ـ اجتماعي برخوردار بودند و از اين رو، از آن به مثابه «عصر طلايي» خويش ياد مي كنند. از همين رو، در اوايل سقوط صدام، به شدت و حدت با «نظم سياسي مستقر نوين» از در آشتي ناپذيري و مخالفت درآمدند و رويكرد تقابل (در عين تعامل مقطعي) را اتخاذ كردند. بر همين اساس، بازيگران داخلي و خارجي مدعي حمايت از اهل سنت، با تحريك و تحريض جغرافياي سني نشين، موج هاي متعددي از تقابل با حكومت مركزي را در نخبگان سياسي و بدنه اجتماعي سني ايجاد كردند كه از همراهي با جريان بعثي و القاعده تا همدلي و همسويي با داعش را دربرمي گرفت. البته هم زمان بخشي نيز مسير تعامل نسبي را براي اخذ برخي امتيازات و پيگيري برخي مطالبات در پيش گرفتند. مي توان گفت كه به طور كلي، بدنه اجتماعي اهل سنت عراق، الگويي تركيبي از مشاركت سياسي نسبي تا تحريم و تقابل با حكومت مركزي را از دوران سقوط صدام تا كنون به نمايش گذاشته است، ولي در مقطع پساداعش، با درك برخي واقعيت هاي صحنه و پي بردن به برخي خباثت هاي «بازيگران خارجي و نخبگان سني مدعي حمايت از اهل سنت»، به نظر مي رسد كه اين رويكرد از حالت تقابل به سمت تعامل با «نظم سياسي مستقر نوين» حركت خواهد كرد. اين پژوهش در پي علل پديدار شدن چنين دركي است و وضعيت اهل سنت عراق را در مقطع پساداعش، وجهه همت خود قرار خواهد داد.