رستگاري، كلام و اقدامات سازماني در گذران قرن ها

بشريت پيشينه اي طولاني در جست وجو براي محفوظ ماندن از رنج ها دارد؛ اگرچه فهم چگونگي دستيابي به رستگاري، در طول زمان دگرگون شده است. با چشم پوشي از چگونگي اين فهم، فهم غالب از رستگاري با چگونگي سازمان يافتن نظام ها و ساختارهاي اجتماعي در طول تاريخ همبسته بوده است. اين مقاله مروري تاريخي از رابطه ميان رستگاري و اقدامات سازماني با تاكيدي ويژه بر ديدگاه هاي گوناگون در سنت هاي مسيحيت غربي طي دو هزار سال گذشته را ارائه مي كند. با استفاده از چارچوب تحليلي سه بُعدي شامل كيفيت رستگاري، لحظه رستگاري و مكان فعل اخلاقي، تغييرات اصلي معناي رستگاري در طول زمان و اقدامات سازماني شاخص مرتبط با هريك از معاني را توصيف خواهيم كرد. همچنين با طرح دلالت هاي تحليل خود براي بررسي رابطه اقدامات سازماني و رستگاري در ديگر اديان ـ براي ايجاد فهمي دقيق تر از رهايي و براي توسعه رويكردهايي پاد فرهنگي نسبت به مديريت و تقويت «تمايلات كلامي» در نظريه سازمان و مديريت ـ نتيجه گيري خواهيم كرد.