بررسي مقايسه تاثير دوروش طرح واره درماني و افشاي هيجاني در كاهش ميزان افسردگي دانشجويان

هدف از اين پژوهش، بررسي مقايسه تاثير دو روش طرح‌واره درماني و افشاي هيجاني در كاهش ميزان افسردگي دانشجويان بود. اين بررسي بر اساس روش نيمه آزمايشي بر روي 45 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد واحد كرمان با روش نمونه گيري هدفمند، از افرادي كه ميزاني از افسردگي را گزارش كرده بودند، صورت گرفت و سپس افراد از طريق گمارش تصادفي در سه گروه 15 نفري شامل يك گروه گواه و دو گروه آزمايش طرح واره درماني و افشاي هيجاني قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه افسردگي بك(1998) بوده است. گروه هاي آزمايش تحت 8 جلسه طرحواره درماني و 8 جلسه افشاي هيجاني قرار گرفتند. براي بررسي يافته هاي پژوهش از آزمون T و تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد و براي بالابردن روايي دروني تحقيق گروهها را هم در درون و هم با يكديگر مقايسه شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه هر دو روش طرح واره درماني و افشاي هيجاني در هر دو گروه آزمايش در كاهش نمرات افسردگي تغيير معناداري نشان دادند. و بر اساس يافته هاي پژوهش با توجه به نتايج حاصل نمي‌توان گفت اين دو روش تفاوت معناداري از لحاظ اثربخشي با يكديگر دارند، اما مقايسه ميانگين ها نشان داد كه به طور نسبي طرح‌واره درماني عملكرد بهتري را نشان داده است.