طرح ريزي پيشنهادي در الگوهاي رشد شهري؛ استفاده از يك سيستم سنجش از راه دور با ايجاد يك چارچوب كاليبراسيون براي توسعه منطقه دابلين

مدل هاي تغيير كاربري اراضي ابزارهاي قدرتمندي هستند كه به برنامه ريزان و سياست گذاران اجازه مي دهند تا تاثيرات پلندمدت فضايي و محيطي را در تصميم گيري شان ارزيابي كنند. در واقع اين مدل هاي كه خروجي واقع گرايانه توليد مي كنند، آنها بايد به درستي كاليبره شوند و معمولا به وسيله مقايسه نقشه هاي كاربري اراضي شبيه سازي شده از زمان هاي گذشته به منظور مرجع قرار دادن نقشه هاي كاربري اراضي در يك زمان مشابه دست يافتني هستند. داده هاي كاربري اراضي غالبا در دسترس نيستند، در اين تحقيق دو مرخله چارچوب كاليبراسيون پيشنهاد مي شود كه شامل نقشه هاي كاربري اراضي موجود و نقشه هاي عامل از سنجش دور در حوزه شهري اسنت، الگوهاي توسعه شهري براي منطقه دابلين به وسيله سنجش از دور، بر مبناي نقشه هايي كه براي شبيه سازي توسعه با استفاده از معيارهاي فضايي براي افزايش كارايي كاليبراسيون ارائه شده بودند توسط «مدل توسعه شهري ملند» در داپلين مقايسه گرديدند. سپس از مدل كاليبره شده براي پيشبيني آينده توسعه شهري بر اساس چهار سناريو برنامه ريزي شهري استفاده گرديد كه براي ارزيابي استراتژي محيطي در توسعه منطقه دابلين تعريف شته بود، يك نمونه از معيارهاي فضايي براي تعيين حساسيت و تفاوت هاي الگوهاي فضايي بين داده هاي شبيه سازي شده و داده هاي حاصل از سنجش از دور مورد بررسي قرار گرفت. همچنين بررسي گرديد كه آيا اين معيارها براي توصيف تغييرات آينده ساختار فضايي شهري با استفاده از سناريوهاي برنامه ريزي مفيد هستند. مي توان نتيجه گرفت به استثناء برخي معيارها كه به تفاوت در برخي از اراضي شهري جداگانه واكنش نشان مي دهند غالب معيارها روند مشابه ي براي شبيه سازي نقشه هاي حاصل از سنجش از دارا هستند، اغلب معيارها قادر به تشخيص الگوهاي توسعه حاصل از تفاوت سناريوهاي برنامه ريزي، فضايي بودند. مشاغل به عنوان يك سناريو معمولي به طور خاص به عنوان يك روند مجزا در مقايسه با ساير سناريوها نشان داده شد، همچنين ميتوان نتيجه گرفت كه الگوي توسعه شهري دابلين هر دو مورد از نقشه هاي حاصل از سنجش دور و نقشه هاي شبيه سازي شده از كاربري اراضي آينده را مورد استفاده قرار داده است و به نظر مي آيد كه تئوري، مراحل متناوبي از توسعه و يكپارچگي را تاييد مي كند.