بررسي تسامح در نقل روايات نشانه هاي ظهور با تاكيد بر كتاب ماتان و خمسون علامه

از آنجا كه نشانه هاي ظهور در منظومه معارف مهدوي داراي جايگاهي ويژه و اثرگذار است؛ همواره مورد توجه و اهتمام بوده، نقل انبوه روايات در اين باره، گواهي اين مدعا اسـت. البتـه در اين فراواني نقل، آسيب هاي چشمگيري متوجه اين بحث شـده كـه نبـود اهتمـام جـدي بـه اعتبار اين نقل ها و تسامح در آن، از برجسته ترين آنهاست. نقد بنيادين كتاب ها، به ويژه آثار معاصـر كـه بـر پايه ايـن ديـدگاه سـامان يافتـه، مـي توانـد در نماياندن زمينه هاي برخي انحرافات و آسيب ها نقش برجسته اي داشته باشد. يكي از نوشته هاي معاصر در اين زمينه، كتـاب «مأتان و خمسون علامـة حتي ظهـور الامـام المهدي (ع)» نوشته سيد محمدعلي طباطبايي حسني است. هدف اين مقالـه، بررسـي كتـاب مذكور از جهت راست نمايي و امانتداري در نقل و تحليل برخي اظهارنظرهـا و تطبيـق هـا بـه روش تحليلي ـ انتقادي است. نتيجه اين كه نويسنده افزون بر در هم آميختن روايات معتبر و غير معتبر، به روشني براي پاره اي از نشانه ها تعيين مصداق كرده است. وي اگرچه كوشيده است چهر ه پذيرفتـه اي از كـار خـود ارائه كند؛ اما خواسته يا ناخواسته در دام تحريف، تصحيف و حتي جعل افتاده است.