زمان انجام ترميم جراحي پس از آسيب مجراي صفراوي بر عوارض پس از جراحي تاثير مي گذارد اما تاثيري بر روي باز شدن آناستوموز ندارد

Timing of Surgical Repair After Bile Duct Injury Impacts Postoperative Complications but Not Anastomotic Patency

هدف: هدف ما تعيين زمان بندي بهينه براي ترميم آسيبهاي مجراي صفراوي بود كه در حين كله سيسستكتومي ايجاد شدند. پيش زمينه: آسيب مجراي صفراوي در حين كله سيستكتومي عارضه جدي است كه اغلب نياز به ترميم جراحي دارد. متون علمي از نظر زمان بندي بهينه براي ترميم جراحي ناهمگون هستند و هنوز مشخص نيست كه زمان بندي تا چه اندازه بر موربيديتي پس از جراحي و عملكرد بلند مدت آناستوموز نقش دارد. روش ها: يك پايگاه داده هاي آينده نگر تك مركزي براي شناسايي كليه آسيبهاي E1 تا E4 ايجاد شده از سال 1989 تا 2014 از يك پرسسشنامه گزارشي استاندارد استفاده كرد. زمان بندي به سه گروه طبقه بندي شد (زود هنگام (كمتر از 7 روز)، بينابيني (8 روز تا 6 هفته)، و دير هنگام (بيش از 6 هفته) پس از آسيب). آناليز بين آن هايي كه سابقه ترميم مجراي صفراوي داشتند يا نداشتند، با وارد كردن عوارض پس از عمل جراحي و نارسايي آناستوموز به عنوان متغيرهاي پيامد در دو مدل رگرسيون لجستيك چند متغيره جدا از هم طبقه بندي شد. يافته ها : 614 بيمار وارد مطالعه شدند. ميانگين سني بيماران 41 سال بود (دامنه 15 تا 85 سال)، و اكثر آنها زن بودند (80٪). ميانگين مدت زمان پيگيري 40.5 ماه بود. در 94٪ از ترميم ها هپاتيكوژژنوستومي كنار به كنار انجام شد. براي بيماراني كه سابقه ترميم داشتند، ترميم در دوره زماني بينابيني در مقايسه با ترميم زودهنگام و ديرهنگام با خطر بالاتر عوارض پس از جراحي مرتبط بود (نسبت شانس 3/7، فاصله اطمينان 95٪ (1/3 تا 10/2)، 0/01=P) كنترل سپسيس و اجتناب از جاي گذاري استنت صفراوي عوامل محافظت كننده در برابر نارسايي آناستوموز بودند. نتيجه گيري: در صورت وجود سابقه اقدام به ترميم مجراي صفراوي، براي بيماراني كه در فاصله بين 8 روز تا 6 هفته پس از آسيب مراجعه مي كنند، به منظور پيشگيري از عوارض بايد كنترل مناسب سپسيس و ترميم تاخيري آسيب هاي صفراوي را در نظر گرفت.