مروري بر درمان ديورتيكوليت حاد بدون عارضه و با عارضه و در نظر گرفتن خطرات

Contemporary Review of Risk-Stratified Management in Acute Uncomplicated and Complicated Diverticulitis

پيش زمينه: ديورتيكوليت حاد كولون بيماري باليني شايعي است. شدت بيماري بر پايه يافته هاي باليني، آزمايشگاهي و پرتونگاري تعيين مي شود و نياز به درمان، دارويي يا مداخله جراحي، را مشخص مي كند. كارآزمايي هاي باليني اخير فهم ما را از سير طبيعي اين بيماري بهبود بخشيده است و به پيدايش رويكردهاي تازه و شواهد بهتري از درمان ديورتيكوليت حاد منجر شده است. روش ها: ما پايگاههاي اطلاعاتي Cochrane Library (سال ها 2004 تا 2015)، MEDLINE (سال هاي 2004 تا 2015)، و EMBASE (سال هاي 2004 تا 2015) را جستجو كرديم. كليدواژه هايي كه براي جستجو به كار برديم شامل "diverticulitis, colonic " يا "acute diverticulitis" يا "*divertic " در تركيب با واژه هاي "non-operative" ،"antibiotics" ،"management" يا "surgery" بود. دفتر ثبت كار آزمايي هاي باليني (شامل دفتر ثبت WHO و /https://clinical.trials.gov) را براي يافتن كارآزماييهاي در حال انجام، در حال ثبت نام، يا كامل شده اي كه هنوز نتايجشان منتشر نشده است، جستجو كرديم. نتايج: در ديورتيكوليت ساده بدون عارضه مي توان از درمان آنتي بيوتيكي چشم پوشيد و درمان سرپايي در اين شرايط ايمن است. درمان بيماري عارضه دار، از آبسه لوكاليزه گرفته تا سوراخ شدگي همراه با پريتونيت منتشر، به سوي رويكردهاي تخليه اي از راه پوست يا با حداقل مداخله در موارد انتخابي تغيير كرده است. نقش لاواژ از طريق لاپاراسكوپي بدون رزكسيون در ديورتيكوليت سوراخ شده بدون نشست مدفوع هنوز مورد بحث است. با اين حال، شواهد اخير از دو كار آزمايي تصادفي شده شاهد دار نشان دهنده بالاتر بودن ميزان مداخله مجدد در اين گروه از بيماران است. نتيجه گيري: تغيير جهت درمان به سوي درمان محافظه كارانه در بيماري حاد بدون عارضه رخ داده است. بيماران مبتلا به ديورتيكوليت حاد بدون عارضه را مي توان بدون آنتي بيوتيك درمان كرد. در ديورتيكوليت هاي عارضه دار همراه با پريتونيت چركي، به نظر نميرسد كه استفاده از لاواژ صفاقي نسبت به رزكسيون برتري داشته باشد.