مقايسه كارايي مداخله عروقي محيطي در مقابل جراحي باي پس براي ايسكمي بحراني اندام در گروه مطالعه عروقي در نيويورك

Comparative Effectiveness of Peripheral Vascular Intervention versus Surgical Bypass for Critical Limb Ischemia in the Vascular Study Group of Greater New York

هدف: در اين مطالعه، كارآيي مداخله عروق محيطي ([peripheral Vascular intervention [PVT) و جراحي باي پس با استفاده از گرافت ([bypass grafting [BPG) براي ايسكمي بحراني اندام ([critical limb ischemia ([CLI)، در گروه جراحي عروق نيويورك (VSGGNY) مقايسه شد. روش ها: بيماراني كه در فاصله بين سالهاي 2011 تا 2013 در مراكز VSGGNY به دليل CLI تحت BPG يا PVI قرار گرفتند، در اين مطالعه وارد شدند. از اهداف عملكردي عيني (objective performance goals) انجمن جراحي عروق براي CLI، به منظور مقايسه مستقيم ايمني و كارايي PVI و BPG استفاده شد. از روش جورسازي براساس نمره تمايل (propensity Score Imatching) براي مقايسه هاي تعديل شده از نظر خطر دو گروه PVI و BPG استفاده شد. يافته ها: مجموع 414 بيمار (268 مورد PVI و 146 مورد BPG) به دليل از دست رفتن بافت (69٪) يا درد در زمان استراحت (31٪) تحت درمان قرار گرفتند. بيماراني كه تحت PVI قرار گرفتند، بيش تر احتمال داشت كه از دست رفتن بافت (74/6٪ در مقابل 57/5٪؛ 0/001 >P) و بيماري هاي همراه مانند ديابت (69/3٪ در مقابل 57/5٪؛ 0/02 = P)، نارسايي قلبي (22٪ در مقابل 13/7٪؛ 04/ 0 = P)، و بيماري شديد كليه (13/1٪ در مقابل 4/1٪؛ 0/004 = P) داشته باشند. هيچ تفاوت معني داري ميان گروه ها از نظر اهداف عملكردي عيني ايمني وجود نداشت. در آناليزهاي تعديل شده پس از يك سال، BPG با ميزان بالاتري از رهايي از مداخله مجدد، قطع عضو يا تنگي مجدد (90/4٪ در مقابل 81/7٪؛ 0/02 = P) و رهايي از مداخله مجدد يا قطع عضو (92/5٪ در مقابل 85/8٪؛ 0/045 = P) همراه بود. پس از جورسازي براساس نمره تمايل، PVI با افزايش رهايي از رخدادهاي نامطلوب جدي اندام و مرگ پس از جراحي بعد از يك سال (95/6٪ در مقابل 88/5٪؛ 0/05 >P) همراه بود. نتيجه گيري: در مقايسه تعديل نشده، (Unadjusted Comparision) مداخله مجدد و تنگي مجدد زودهنگام در PVI شيوع بيشتري دارند. با اين حال، مقايسه تعديل شده (Risk adjusted comparison) از نظر خطر، ايمني و كارايي PVI در درمان CLI را كم تر برآورد مي كند.