اثر متقابل بين ميكروب هاي روده اي و هضم پروتئين در جوجه ها

بخش هاي متفاوت از دستگاه گوارشي جوجه هاي كبابي داراي ميكروبهاي خاصي است كه با آن شرايط فيزيكوشيميايي و فيزيولوژي ميزبان و مواد مغذي موجود و قابل دسترسي سازگاري يافته اند. روده كوچك به وسيله باكتريهاي لاكتيك اسيد اشغال شده كه مواد مغذي زيادي نياز دارند، شبيه آن مواد مغذي كه خود ميزبان نياز دارد. لاكتوباسيل ها قادر نيستند آمينواسيدها را براي آنابوليسم خود سنتز نمايند، بنابراين به مقدار بسيار زياد وابسته به آمينواسيدهاي قابل دسترس در محيط رشد خود مي باشند. تعمل در روده كوچك بين فلور ميكروبي و خود جوجه ميزبان براي دسترسي به آمينواسيدها رقابت وجود دارد. برطبق برآوردها لاكتوباسيل هاي روده كوچك ممكن است 6-3 درصد از كل آمينواسيدهاي جيره را هضم نمايند، اگر پروتئين به مقدار بسيار زياد هضم گردد و اسيدهاي آمينه در بخش بالايي روده كوچك به مقدار زياد جذب گردند يعني جايي كه رشد باكتريها متوقف شده است سهم دريافتي به وسيله ميزبان ممكن است بالاتر رود. آنزيم هاي خارجي كه شروع كننده هضم پروتئين هستند شايد يك مزيت رقابتي در جوجه ها فراهم مي كنند. كه منجر به كاهش توان رشد باكتري هاي وابسته به اسيدهاي آمينه مي شود. پروتئين وارد شده به بخشي ايلئوم تركيبي از پروتئين مقاوم با منشاء غذايي، پروتئين هضم شده توسط باكتريهاي روده اي و پروتئين داخلي سنتز شده و ترشح شده به وسيله ميزبان كه توسط بافتهاي انتهايي ميزبان از آمينواسيدهاي جيره غذايي ساخته شده اند، مي باشد پس نمايانگر واقعي پروتئين داخلي است. فعاليت هاي باكتريهاي روده كوچك بر روي اندازه و نسبت پروتئين ميكروبي و همچنين توليد پروتئين داخلي با منشاء موسين، سلولي هاي اپي تليال و آنتي بادي ها موثر مي باشد. پروتئين عبوري از بخش ايلئوم در اثر عملي تخمير باكتريهاي فاسد كننده در روده كور توليد مي شود مواد پوسيده و گنديدہ در روده كور ممكن است داراي تركيبات مضر و سمي باشند كه در غلظت هاي زياد احتمالا بر رشد جوجه ها و عملكرد آنها اثر مي گذارند. پروتئين تخميري توليد شده شامل آمينها، ايندول ها، فنل ها، كرزول و آمونياك مي باشد كه مي توانند بر روي ميزبان يا سلامتي سلول اثر منفي بگذارند. تمام واكنش ها به طور بالقوه باعث كاهش پروتئين عبوري از ايلئوم همچنين سبب كاهش توليد متابوليت هاي تخمير سمي پروتئين در روده كور مي شوند. آنزيمها هضم پروتئين در بخش بالايي روده و همچنين هضم كربوهيدراتهاي محلول و مقاوم به هضم در ايلئوم را تسهيل مي كنند كه هر دو باعث كاهش فساد در روده كور مي شوند. در انتهاي روده ترجيحا تخمير ساكاروليتيكي صورت مي گيرد، فقط زماني كه كربوهيدراتهاي قابل استفاده رو به كاهش مي گذارند فساد و گنديدگي تشديد مي گردد. اليگوساكاريدها و پلي ساكاريدهاي محلولي در روده به وسيله پلي ساكاريد غيرنشاسته اي تجزيه شده به وسيله آنزيمها توليد مي شوند و همچنين مي توان به طور مستقيم مشابه پربيوتيكهاي محرك رشد به جيره اضافه گردند.