تبيين رابطه دو سويه تقوا و ارتباط كلامي گفتاري از منظر قرآن كريم

تقوا ملكه اي نفساني است كه به عملكرد انسان جهت و اعتبار خاصي مي بخشد. از ميان كاركردهاي تقوا، تقواي زباني و گفتاري در ارتباط هاي كلامي است كه چگونگي رابطه تقوا با آن با توجه به آياتي كه در آنها تقوا با فرازهايي از بايسته هاي اخلاقي گفتاري همنشين شده است، مسئله اين تحقيق است. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي و با رويكرد كتابخانه اي به بررسي آن پرداخته و به اين نتايج دست يافت كه تقوا كه خود برآيند و حاصل ايمان، اعمال صالح و اخلاق نيك است با ارتباط هاي كلامي رابطه دوسويه دارد بدين معنا كه از يكسو تقوا موجب اصلاح و كنترل پيام، جهت دهنده اهداف ارتباطي، متمركزكننده افكار و ادراك منجر به رفتار و موجب جلب اعتماد مخاطب شده و از سوي ديگر ارتباطات كلامي گفتاري تقويت كننده مجراي تحقق تقوا و زمينه شناختي تقوا مي گردد.