تاثير برونگرايي و روان رنجوري بر شادي در دانشجويان: نقش ميانجي هوش هيجاني و بهزيستي رواني

هدف از پژوهش تبيين نقش ابعاد شخصيتي برونگرايي و روان رنجوري بر شادي با ميانجيگري هوش هيجاني و بهزيستي رواني در دانشجويان از طريق الگوسازي معادلات ساختاري است. اين مطالعه از نوع پژوهش هاي همبستگي با استفاده از مدل يابي علي است. جامعه آماري 8670 دانشجوي كارشناسي دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتي بود. نمونه اي 410 نفري به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شد. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه شادي آكسفورد (آرگايل، 1989)، بهزيستي رواني (ريف، 1989)، مقياس شخصيتي نئو (كاستا و مك كرا، 1992)، هوش هيجاني (باران، 2000) بود. داده ها با رويكرد مدل سازي معادله ساختاري كواريانس (نرم افزار Amos) و به روش تحليل مسير بررسي شد. يافته ها بيانگر آن بود كه اثر مستقيم متغيرهاي برونگرايي، روان رنجوري، هوش هيجاني و بهزيستي رواني بر متغير شادي معنادار است (0.05>P). همچنين اثر غيرمستقيم متغير برونگرايي و روان رنجوري بر متغير شادي در صورتي كه متغيرهاي هوش هيجاني و بهزيستي رواني ميانجي اين دو متغير باشند، معنادار است (0.05>P). به علاوه اثر غيرمستقيم متغير هوش هيجاني بر شادي در صورتي كه بهزيستي رواني ميانجي باشد معنادار است (0.05>P). در نتيجه شادي به واسطه ابعاد شخصيتي، هوش هيجاني و بهزيستي رواني پيش بيني شود.

The aim of the current study was to explain the role of dimensions of personality extraversion and neuroticism on happiness with the Meditation of emotional intelligence and psychological wellbeing through structural equation modeling. This study was a correlation study using causal modeling. Statistical population was 8670 B.A. students in Isfahan University and Isfahan University of Technology. 410 students were selected through multi-stage random cluster sampling. The instruments were Happiness Inventory (Argyle, 1989), psychological well-being (Ryff, 1989), NEO Personality Inventory (Costa & McCrae, 1992), Emotional intelligence (Bar-on, 2000). The data were analyzed with covariance based structural equation modeling approach (software Amos) with path analysis method. Results showed that the direct effect of extraversion, neuroticism, emotional intelligence and psychological well-being on happiness were significant (P<0.05). Also Indirect effect extraversion and neuroticism on happiness if the mediator variables were emotional intelligence and psychological well-being were significant (P<0.05). In addition indirect effect of emotional intelligence on happiness if psychological well-being was mediator was significant (P<0.05). As a result, happiness can be predicted due to dimensions of personality, emotional intelligence and psychological well- being.