اثربخشي مثبت انديشي و دعا بر اضطراب و افسردگي جوانان 17 تا 19 ساله

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مثبت انديشي و دعا بر اضطراب و افسردگي جوانان 17 تا 19 ساله خانواده هاي تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) شهر شيراز به مرحله اجرا در آمده است. روش پژوهش نيمه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه است. به منظور دسترسي به هدف از بين همه جوانان 17 تا 19 ساله در خانواده هاي تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) 30 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس براي پاسخگويي به پرسشنامه هاي پژوهش انتخاب شدند كه به صورت تصادفي 15 نفر در گروه آزمايش و 155 نفر در گروه گواه قرار گرفتند كه گروه آزمايش 8 جلسه 5/1 ساعته آموزش تلفيقي مثبت انديشي و دعا دريافت كردند. بدين منظور از بسته آموزشي مثبت انديشي و دعا (محمدي، 1393) و دو پرسشنامه افسردگي (بك، 19888) و اضطراب (بك، 1990) استفاده شد. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از روش آماري آزمون تحليل كواريانس مورد تحليل قرار گرفت. نتيجه حاصل نشان داد كه آموزش مثبت انديشي و دعا، ميزان اضطراب و افسردگي را كاهش مي دهد (p<0.01).

This study examined the effectiveness of positive thinking and prayer on anxiety and depression among 17-19 year olds from families supported by Imam Khomeini Relief Foundation in Shiraz. It was a semi-experimental research using a pretest - posttest method with control group. In so doing, from the population 30 available samples were selected to complete the questionnaires. They were randomly assigned to experimental and control groups (15 each). The experimental group received 8 ninety-minute sessions of positive thinking and prayer education. The instruments were Positive Thinking and Prayer Package (Mohammadi, 2014), Depression Questionnaire (Beck, 1988) and Anxiety Questionnaire (Beck, 1990). The data from the questionnaires were analyzed using ANCOVA. The results showed that positive thinking and prayer education decreased anxiety and depression.