ارزيابي قابليت هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات در تامين الزامات اخلاقي فضاي كسب و كار (با رويكرد اسلامي)

در متون اسلامي آموزه هايي مشخص در زمينه اخلاق كسب و كار مشاهده مي شود، كه توجه و التزام به آنها مورد تاكيد قرار گرفته است. اين آموزه ها هر چند ريشه در باورها و اعتقادات فعالين اقتصادي (اعم از بخش خصوصي و دولت) دارند. اما بنظر مي رسد در بسياري از موارد مي توانند تحت شرايطي تقويت گشته و يا تضعيف شوند. در اين رابطه مي توان به قابليت هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات اشاره نمود. بدين معنا كه به نظر مي رسد هر چه در يك اقتصاد كاربردهاي اين فناوري (بويژه در زمينه هايي چون تجارت الكترونيك، بانكداري الكترونيك، دولت الكترونيك و امثال آن) بيشتر نهادينه گردد مي توان انتظار داشت كه بسترهاي اخلاق مدارانه مدنظر اسلام در فضاي كسب و كار بيشتر تامين گردد كه در اين رابطه مي توان به مصاديقي چون شفافيت، نبود رانت (اطلاعاتي)، وجود دولت پاسخگو، كاهش نكول و غرر در معاملات و امثال آن اشاره نمود. بحث فوق موضوع مقاله حاضر مي باشد. بدين منظور مقاله حاضر با رويكردي تحليلي ـ توصيفي ضمن پرداختن به مفاهيم اوليه در زمينه تعامل سه حوزه: «فناوري اطلاعات و ارتباطات»، «اخلاق» و «فضاي كسب و كار» به بررسي قابليت هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات در ارتقاء فضاي كسب و كار كشور از منظر اخلاقي مي پردازد. نتايج حكايت از آن دارد كه مي توان انتظار داشت كه با نهادينه شدن كاربردهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات، بستر مناسبي جهت دستيابي به بخش قابل توجهي از ملاحظات اخلاقي اسلام در فضاي كسب و كار فراهم گردد.