شناسايي و اولويت بندي نارسايي هاي نظام آموزش كاركنان سازمان مالياتي شهر تهران

منابع انساني بدون داشتن دانش و مهارتهاي لازم قادر به انجام وظايف و فعاليتهاي سازمان نمي باشد. آماده شدن براي ايفاي نقش يا شغل مستلزم صرف وقت زياد و كسب آموزشهاي تخصصي است كه برگزاري دوره هاي آموزشي مرتبط توسط سازمان ها را به دنبال دارد. بنابراين، با توجه به اينكه سازمان ها هزينه هاي بسياري را صرف آموزش منابع انساني مي‌كنند، ضروري است جهت افزايش كيفيت اين دوره ها، نارسايي هاي مربوط به آن شناسايي شود. اين پژوهش با هدف شناسايي و اولويت بندي نارسايي هاي نظام آموزش كاركنان در سازمان مالياتي شهر تهران در سال 1394 انجام شده است. روش تحقيق توصيفي- پيمايشي است. در اين پژوهش از دو پرسشنامه كه پرسشنامه اول بر اساس طيف ليكرت جهت شناسايي نارسايي ها و پرسشنامه دوم بر اساس رويكرد تحليل سلسله مراتبي جهت اولويت بندي آن ها استفاده شده است. به اين منظور از نظرات 12 نفر خبره در امر آموزش كاركنان استفاده شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد كه بيشترين نارسايي مربوط به مرحله اجراي دوره هاي آموزشي است. در بين نارسايي‌هاي مربوط به مرحله نيازسنجي، عامل توجه ناكافي به نظرخواهي از كاركنان و مديران سازمان درباره نيازهاي آموزشي مربوط به شغل خود با وزن 0/423 بيشترين اهميت را دارد. در بين نارسايي هاي مربوط به مرحله برنامه‌ريزي، تعهد ناكافي در مورد آموزش نيروي انساني در سازمان است كه با وزن 0/432 از اولويت بالايي برخوردار است. در بين نارسايي هاي مرحله اجرا، تناسب ناكافي بين روش هاي آموزشي با اهداف يادگيري با وزن 0/242 از اهميت بالايي برخوردار است و بين نارسايي هاي مرحله ارزيابي نامشخص بودن نتايج و پيامدهاي آموزش كاركنان به دليل نبودن الگوي ارزيابي مناسب دوره هاي آموزشي با وزن 0/465 از اهميت بالايي برخوردار است.