تشديد سندرم پاي بي قرار (بيماري Wills- Ekbom) در طي درمان بلندمدت با داروهاي دوپامينرژيك

Augmentation of Restless Leg Syndrome (Willis-Ekbom Disease) During Long-Term Dopaminergic Treatment

سندرم پاي بي قرار (RLS) كه بيماري Willis-Ekbom (WED) نيز نام دارد، يك اختلال حسي حركتي شايع است كه به طور مؤثري در درمانگاه مراقبت هاي اوليه قابل درمان است. به هرحال برخي عوارض ناشي از درمان ممكن است ايجاد شود. براساس توصيه هاي گروه مطالعات بين المللي سندرم پاي بي قرار، آگونيستهاي غيرارگوي (non-ergot) گيرنده هاي دوپامين، در طي ساليان اخير يكي از درمانهاي خط اول بيماران مبتلا به RLS/WED ميباشند. تشديد (augmentation)، عارضه اصلي درمان بلندمدت دوپامينرژيكي RLS/WED است و به صورت تشديد نشانه ها نسبت به قبل از درمان در بيماراني كه پاسخ درماني اوليه مثبتي داشته اند، تعريف مي شود. زماني كه تشديد براساس ويژگي هاي باليني شناسايي شد، مديريت و درمان دقيق لازم است. به منظور درك جامع اين عارضه شايع درماني براي پزشكان، اين مقاله مروري در مورد تظاهرات باليني تشديد و تمايز آن از بازگشت صبحگاهي، نوسانات نشانه ها و پيشرفت طبيعي بيماري بحث مي كند. ميزان بروز گزارش شده تشديد علايم در كارآزماييهاي باليني درمان هاي دوپامينرژيك RLS/WED به طور خلاصه بيان مي شود. در نهايت پاتوفيزيولوژي فرضي پديده تشديد و توصيه هاي فعلي براي درمان بيماران مبتلا به اين عارضه مورد بحث قرار مي گيرد.