بحران انسان و هنر مدرن از ديدگاه خوزه ارتگا اي گاست

بحران انسان مدرن و چگونگي ظهور آن در هنر مدرن، يكي از موضوعاتي است كه فيلسوف اسپانيايي، خوزه ارتگا اي گاست بدان پرداخته است. به باور او بحران مختص انسان است و آدمي در جنبه هاي مختلف زندگي اش آن را تجلي مي دهد، يكي از اين جنبه هاي مهم بر آمده در زندگي آدمي، هنر است. انسان زدايي هنر مدرن، فاصله گرفتن از جنبه هاي زيبايي شناختي سنتي، رهايي از واقعيت عيني و روي آوردن به انتزاع و امر جديد، اموري هستند كه هنر را دست خوش تغيير كرده اند. پويايي و ويژگيهاي هنر مدرن از مشخصه هاي دنياي نوين است كه در آن سرعت تغيير و دگرگوني پديده ها، موجب عدم ثبات ارزشهاي موجود شده، به طوري كه سراسر تاريخ هنر قرن نوزدهم و بيستم از بيانيه هاي گوناگون و ايسم هاي متعدد انباشته شده است. اين شتاب و تغييرات اساسي هر وضعيتي را ناپايدار و دچار بحران مي كند. از ديدگاه ارتگا هنرمند در چنين وضعيت ناپايدار و بحراني است كه به سوي سبكي ديگر ميرود و اين امر در نتيجه ي فعل او يعني اثر هنري نمود مي يابد و اين نمود، مرزهاي تعريف هنر را دستخوش دگرگوني مي كند. به عبارتي اين فرايند از تغيير در نگاه هنرمند آغاز مي شود، در اثر هنري او تجلي مي يابد و اين گونه معناي هنر را دگرگون مي كند. مقاله ي حاضر بر آن است كه بر اساس ديدگاه ارتگا اي گاست به پرسش از چگونگي و چرايي بحران انسان و هنر مدرن پاسخ دهد.