اثر دو روش تمريني بر برخي نشانگرهاي سيستم ايمني در ورزشكاران نوجوان

The effect of two exercise trainings on some of immune system markers in adolescent athletes

زمينه و هدف: هدف تمرينات ورزشي ايجاد سازگاري هايي در سطوح سلولي و بهبود عملكرد ورزشي است. اگر چه افزايش شدت تمرينات فراتر از ميزان توانايي هاي فيزيولوژيكي ورزشكاران باشد، منجر به ايجاد سندرم بيش تمريني مي گردد. به همين منظور، مطالعه حاضر مقايسه اثر دو شيوه تمريني بر روي برخي از نشانگرهاي سيستم ايمني ورزشكاران نوجوان را بررسي مي كند. روش تحقيق: اين پژوهش، روي 45 نفر از ورزشكاران نوجوان كه به صورت تصادفي در سه گروه قدرتي، سرعتي و كنترل تقسيم شده بودند، انجام گرفت. گروه هاي تمريني به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقيقه، تحت يكي از تمرينات قدرتي و سرعتي قرار گرفتند. متغير هاي پژوهش (كورتيزول، تستوسترون و شمارش گلبول هاي سفيد)، در ابتدا و 48 ساعت پس از آخرين جلسه ي تمريني، اندازه گيري شد. براي بررسي تفاوت هاي درون گروهي داده ها، از آزمون تي همبسته و براي تفاوت هاي بين گروهي از آناليز واريانس يك سويه با سطح معني داري (0/05>p)، استفاده شد. يافته ها: نتايج درون گروهي نشان داد، تمرين قدرتي (0/02=p) و سرعتي (0/04=p)، باعث كاهش معني دار غلظت كورتيزول شد. اما افزايش غلظت تستوسترون تنها در گروه قدرتي معني دار (0/05=p) بود. در بررسي واريانس گروه هاي تمريني و كنترل تفاوت معني دار مشاهده نشد. نتايج درون گروهي نسبت تستوسترون به كورتيزول در هر سه گروه، افزايش (0/05>p) داشت. اما نتايج بين گروهي تفاوت معناداري را در اين نسبت در بين سه گروه، نشان نداد. تمرينات قدرتي و سرعتي، به طور معني داري باعث افزايش لنفوسيت ها (001/0p=)، افزايش مونوسيت ها در گروه سرعتي (0/001=p)، و افزايش ايزوفيل ها در گروه قدرتي (0/05=p) شد. همچنين كاهش نوتروفيل ها در دو گروه قدرتي (0/03=p) و سرعتي (0/01=p) مشاهده شد. در بررسي واريانس گروه هاي تمريني و كنترل نيز تفاوت معني دار در نوتروفيل ها و لنفوسيت ها مشاهده شد (0/05=p). نتيجه گيري: تغييرات مشاهده شده در نشانگرهاي سيستم ايمني، نشان دهنده آن است كه استفاده از هر دو نوع برنامه هاي تمريني، مي تواند در بهبود سازگاري هاي آنابوليكي و سيستم ايمني سودمند باشد.

The aim of exercise training is the cellular level amenities and development of athletic performance. Although, increase of workout intensity more than of physiological capabilities of athletes, will lead to overtraining syndrome. In this regard, this study investigated two training methods on some of immune system biomarkers in young athletes. Materials and Methods: This study was carried out on 45 adolescent athletes that were randomly divided into three groups of strength, speed, and control. The exercise groups were performed one of the strength or speed training for 8 weeks, three times a week, and 90 minutes per session. Research variables (cortisol, testosterone, and white blood cell count) were measured at baseline and 48 hours after the last training session. Data were analyzed by paired sample t-test for within group different and one-way analysis of variance (ANOVA) for between group different (p<0.05). Results: The results showed that eight weeks of strength (p=0.02) and speed (p=0.004) training, significantly decreased cortisol and testosterone concentrations. But, testosterone concentration significantly increased only in strength training. Moreover, the identification of the variance in exercise and control groups showed no significant difference (p>0.05). The within group results showed that free testosterone/cortisol ratio significantly increased in all three groups (p<0.05). But, in between group no significant difference was showed in all three groups. Strength and speed training significantly increased lymphocytes in both groups (p=0.001), monocytes in speed group (p=0.001), and eosinophil in strength group (p=0.05). Also, neutrophils significantly reduced in strength (p=0.03) and speed (p=0.01) training. The variance analysis of exercise and control groups also showed that the neutrophils and lymphocytes were significantly difference (p=0.05). Conclusion: The changes in biomarkers of immune system showed that both of this exercise training (strength & speed) can be useful for immune system and anabolic adaptations.