مقايسه نسبت نيروي عضلات آگونيست به آنتاگونيست و دامنه حركتي ران در بازيكنان واليبال و افراد غير ورزشكار

Comparison of strength ratio of agonist and antagonist muscles and hip range of motion in volleyball players and non-athletes

زمينه و هدف: يكي از عوامل بروز صدمات ورزشي، ضعف عضلاني و يا عدم توازن نيروي عضلاني مي باشد. با توجه به اينكه ورزش واليبال فعاليتي است كه سرشار از پرش و فرود با يك پا مي باشد، در پژوهش حاضر به مقايسه نسبت قدرت عضلات آگونيست به آنتاگونيست و دامنه حركتي ران در واليباليست ها و افراد غير ورزشكار پرداختيم. روش تحقيق: پژوهش حاضر از نوع توصيفي- مقايسه اي بود. 30 زن واليباليست با ميانگين سني 2/58±21/40 سال و 30 زن غير ورزشكار با ميانگين سني 1/13±22/63 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. اندازه گيري قدرت عضلات توسط قدرت سنج دستي و دامنه حركتي مفصل ران توسط انعطاف سنج ليتون انجام شد. پس از مشخص شدن طبيعي بودن توزيع داده ها از آزمون تي مستقل و همبسته براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. سطح آلفاي كوچكتر مساوي 0/05 سطح معني داري در نظر گرفته شد. يافته ها: در مقايسه نسبت قدرت عضلات آگونيست به آنتاگونيست پاي برتر و غير برتر، تنها در نسبت قدرت چرخش دهنده داخلي به خارجي (0/005=p) و اكستنشن به فلكشن ران (0/001= p) واليباليست ها تفاوت معني داري وجود داشت. از طرفي در مقايسه ي نسبت هاي فوق در پاي برتر و غير برتر بين گروه ها، تنها در نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده داخلي به خارجي پاي برتر تفاوت معني داري مشاهده شد (0/005=p). همچنين تفاوت دامنه حركتي پاي برتر و غير برتر، در حركت فلكشن (0/006=p) و چرخش خارجي ران (0/026= p) واليباليست ها معني دار شد. در دو گروه دامنه حركتي پاي برتر كمتر از پاي غير برتر بود. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد، ماهيت واليبال در استفاده بيشتر از پاي برتر، مي تواند منجر به عدم تعادل نسبت قدرت عضلات و دامنه حركتي مفصل ران بين دو اندام شود كه باعث آسيب در مفاصل اندام تحتاني مي شود. بنابراين در راستاي پيشگيري از عدم تعادل، به كار گيري يكسان هر دو اندام به ورزشكاران، درمانگران و مربيان توصيه مي شود

Muscle weakness or muscle imbalance is one of the causes of sports injuries. Since volleyball is an activity with a lot of jumping and landing with one foot, in this study aimed to discuss the comparison of strength ratio of agonist to antagonist muscles and range of motion of the hip in volleyball players and non-athletes. Materials and Methods: 30 female volleyball players with mean age 21.40±2.58 years and 30 female non-athletes with mean age 22.63±1.13 years were selected. Manual Muscle Test (MMT) and flexibility Leighton gauge were used for measuring the muscles strength and the range of motion of hip respectively. After determining the normal distribution of data, T-test was used to analyze the data. The significance level was considered at p≤0.05. Results: the results showed the significant differences in ratio of internal to external rotators (p=0.005) and also extensor to flexors (p=0.001) muscles in both dominant and non-dominant legs. Moreover, the comparison between dominant and non-dominant legs between groups, only the ratio of internal to external rotator muscles was significant (p=0.005). The differences between range of motion of dominant and non-dominant legs in flexion (p=0.006) and external rotation (p=0.02) was significant that it was lower in dominant leg than the non-dominant one. Conclusion: The results showed, the use of dominant leg in volleyball, can lead to an imbalance of muscle strength and range of motion in the hip between two limbs that could lead to create damage to the joints of the lower extremities. So, in order to prevent imbalance, applying the same training on the both limbs in athletes, can be recommended.