اسم اعظم با تاكيد بر ديدگاه فخر رازي و علامه طباطبايي

از آيات قرآن و روايات استفاده مى شود كه اسماى الهى در همه شئون وجود و عوالم هستى مادون خود نقش واسطه دارد، و جهان موجوديت خويش را از خداوند به واسطه اسماء و صفات الهي دريافت مي كند؛ زيرا نظام هستى نظام علّى و معلولى است كه امور در آن به وسيله اسباب اجرا مى شود. اسماء و صفات الهى داراي مراتب هستند؛ بعضي نسبت به بعضي ضيق، و نسبت به بعضي عام و موسع هستند، ت ا اينكه منتهي شود به بزرگترين اسم خداي تعالي، يعني اسم اعظم، كه به تنهايي تمامي حقايق اسماء را شامل مي شود. در مورد اينكه حقيقت اسم اعظم چيست و چه آثاري دارد، راه دستيابي به آن چيست، و بهره مندان از آن كيانند، سخنان فراواني گفته شده، بعضي آن را از مقوله لفظ و برخي از مقوله معنا مي دانند، و در مصداق اسم اعظم نظرات مختلفي ابراز شده است. در اين مقاله ضمن تحليل اقوال متعدد، نظرات فخر رازي و علامه طباطبايي بطور ويژه مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است.

According to the Quranic verses and radition (ladith), Devine names have mediatory rule in all aspects of the cosmos, and the universe receives its existence from Allah through the Divine names and attribute. It is because the universe follows a cause and effect system in which the affairs are carried out by using the means. Divine names and attributes have degrees; some are constricted, and some others are general and broad. They consequently lead to the greatest name of Allah, i.e. the Supreine Name, which contains the meanings of all the other names. Many words have been said about the reality of the Supreme iName and its effects, the ways to achieve it, and who its beneficiaries are. Some consider it as category of words and some others relates it to the spiritual reality, There are different opinions about the true meaning of the Supreme Name. This paper analyzes different ideas in this regard, and particularly investigates the beliefs and opinions of Allaimeh Tabatabai and Fakhur Kazi.