بررسي عوامل اجتماعي مرتبط با ناسازگار زناشويي در شهر تبريز

خانواده يكي از مهم ­ترين نهادهاي اجتماعي است كه اساس و پايه حيات اجتماعي محسوب مي­ شود و در تعادل عاطفي، رواني و اجتماعي افراد موثر است. به دنبال تحولات و تغييرات رو به رشدي كه در ساختار جوامع بشري به وجود آمده است، نهاد خانواده نيز از اين تحولات بي­ نصيب نمانده و بعضاً در بسياري موارد، تغييرات شگرفي را در ساختار خود پذيرفته است، لذا ناسازگاري زناشويي در زمان حاضر تبديل به يك مسئله اجتماعي شده است كه به نهاد خانواده آسيب مي ­رساند و به صورت اندك اندك جامعه را به وضعيت بحراني و تامرز متلاشي شدن ارزش­ ها مي­ كشاند. به­ همين دليل برنامه­ ريزان­ اجتماعي لازم است اين مشكل را به طور عملي مورد بررسي قرار دهند و علل و عوامل آن را شناسايي و براي رفع آن اقدام نمايند. با روش تحقيق پيمايش، اطلاعات مورد نياز از 1400 نفر جامعه آماري 200 زن ناسازگار 50-15 ساله شهر تبريز به عنوان نمونه با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده است و از نمونه­ گيري مبتني­بر زمان استفاده شده است. ابزار گردآوري داده ­ها، پرسشنامه مي ­باشد كه داده­ هاي آن را با استفاده از برآوردهاي نرم­ افزار spss نسخه 20 و بر ­اساس روش­ هاي آماري مطابق با فرضيات تحقيق­، شامل همبستگي پيرسون، آزمون T و آزمون F و رگرسيون چند­ متغيره مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. با توجه به يافته ­هاي حاصل از رگرسيون چند ­متغيره، ناكامي جنسي با (0/32) بيشترين سهم را در ميزان ناسازگاري زناشويي دارد و در مجموع (0/41) ميزان ناسازگاري زناشويي توسط متغيرهاي ناكامي جنسي، پايبندي­ هاي مذهبي و پايگاه اجتماعي (پايين) تبيين مي ­شود. براساس ضريب بتاهاي به دست­ آمده رابطه ناكامي جنسي و پايگاه (پايين) با ميزان ناسازگاري زناشويي مستقيم و ازطرف ديگر پاي­ بندي­ هاي مذهبي رابطه معكوس با ميزان ناسازگاري دارد.