تأثير تركيب سرمايه انساني بر رشد منطقه اي اقتصاد ايران: رويكرد داده هاي تابلويي پوياي فضايي

سرمايه انساني نه فقط عامل مهمي در تعيين رشد اقتصاد كشورهاست، بلكه در تعيين رشد مناطق نيز مهم است. هدف مقاله حاضر، تحليل تأثير تركيب سرمايه انساني بر رشد اقتصادي در استان­ هاي ايران طي دوره زماني1390- 1380 بوده كه براي اين منظور از روش داده­ هاي تابلويي پوياي فضايي استفاده شده است. نتايج حاصل از برآورد حاكي از آن است كه متغير متوسط سال­ هاي تحصيل دانشگاه و قبل از دانشگاه، داراي اثر مثبت و به لحاظ آماري معنادار بر رشد اقتصادي است. متغير ساختار سرمايه انساني بر رشد اقتصادي استان­ ها تأثير مثبت دارد كه به لحاظ آماري نيز معنادار بوده و توان دوم اين متغير داراي تأثير منفي و معنادار است كه نشان مي­دهد، يك ارتباط Uوارون بين ساختار سرمايه انساني و رشد اقتصادي در استان­ ها برقرار است. به اين معنا كه در سطوح پايين ساختار سرمايه انساني، با افزايش ساختار سرمايه انساني رشد افزايش مي‌يابد، اما بعد از عبور از يك نقطه بحراني، ساختار سرمايه ­انساني­ تأثيري منفي بر رشد دارد.