تحليلي بر عوامل مشاركت پايين زنان روستايي در نيروي كار با استفاده از روش آميخته مورد: دهستان سينا در شهرستان ورزقان

اين پژوهش با هدف بررسي و تحليل عوامل مشاركت پايين زنان روستايي در نيروي كار، از روش پژوهش آميخته استفاده نموده است. در اين تحقيق از روش «كيفي سپس كمي» استفاده شده است. در مرحله اول تحقيق، براي جمع آوري داده ها از تكنيك هاي روش مشاركتي شامل مشاهده، مصاحبه، بحث گروهي و يادداشت هاي ميداني استفاده شده كه جامعه آماري شامل زنان روستايي باسواد و مطلع بوده است. موانع علي موثر در اشتغال زنان جامعه روستايي موردمطالعه، در چهار گروه موانع فردي، موانع خانوادگي، موانع فرهنگي- اجتماعي و موانع مديريتي- ساختاري شناسايي شده است كه دورافتاده بودن روستاها و عوامل فردي و خانوادگي داراي بيشترين ميزان اهميت است. تغيير شيوه زندگي در جامعه روستايي مشهود بوده و متغيرهايي همچون تحصيلات، وضعيت تاهل و سطح درآمد به عنوان موانع مداخله گر در اشتغال زنان روستايي شناخته شده است. انعطاف پذيري زنان در برابر مانع مهم فردي و خانوادگي، تغيير آداب و ارزش هاي اجتماعي را به دنبال داشته است. با تغيير آداب و ارزش ها و سنن اجتماعي و همچنين تغيير شيوه زندگي، زنان روستايي جامعه مورد مطالعه، از زندگي در روستا روي گردان شده و به شهرها مهاجرت مي كنند. ازدواج ديرهنگام يا بالا رفتن سن ازدواج، فقر اقتصادي از ديگر نتايج است كه مجموعه اين عوامل وضعيت نامناسب رفتاري را در بين دختران و زنان روستايي مهاجرت كرده مي تواند به وجود آورد. خروجي حاصل از نرم افزار ليزرل در تجزيه و تحليل نتايج بحث مشاركتي، سازگاري و توافق مطلوب نتايج ارائه شده را با داده هاي تجربي نيز ثابت كرد كه مي توان ادعا نمود نتايج تحقيق داراي اعتبار بيروني مناسبي است.