تاثير اطمينان بيش از حد بر رفتار سرمايه گذاران: شواهدي از بورس اوراق بهادار تهران

The effect of Overconfidence on Investors Behaviors: Evidences from Tehran Stock Exchange

اطمينان بيش از حد در پايه اي ترين حالت خود، مي تواند به عنوان اطمينان بي پشتوانه در استدلال ها، قضاوت ها و توانايي هاي شناختي تعريف شود. هدف اين تحقيق بررسي اثرات اين سوگيري مهم بر تصميم هاي سرمايه گذاران است. در اين پژوهش ضمن اندازه گيري جنبه هاي مختلف اطمينان بيش از حد سرمايه گذاران (برآورد غلط، توهم كنترل، خوش بيني نسبت به آينده، اثر بهتر از متوسط، پيش بيني نوسانات آتي)، ارتباط آن با حجم معاملات، دفعات سفارش و بازده افراد حقيقي آزمون شده است. نتايج به دست آمده از تحليل پرسشنامه و معيارهاي عملكرد معاملات معامله گران حقيقي نشان مي دهد كه ميان دفعات سفارش فرد و اطمينان بيش از حد در سطح اطمينان 99 درصد ضريب همبستگي 747 / 0 وجود دارد. هم چنين بين حجم سفارشات فرد و اطمينان بيش از حد در سطح اطمينان 99 درصد ضريب همبستگي 695 / 0 وجود دارد. ارتباط ميان اطمينان بيش از حد و بازده در سطح اطمينان 95 درصد مورد تاييد قرار نگرفت.

In its most basic form, overconfidence can be summarized as unwarranted faith in one’s intuitive reasoning, judgments, and cognitive abilities .The objective of this study is to examine the effects of this important bias on decisions of investors. Here, besides measuring various aspects of overconfidence(mis calibration, illusion of control, optimism about future, better than average effect, volatility estimation), the relation between individual overconfidence aspects and three performance measures including trading volume of individual investors, number of orders and individual returnhas been tested. The result shows correlation coefficient of 0.747 with99 percent confidence level between overconfidence and number of orders. Also correlation coefficient of 0.695 with99 percent confidence level exists between overconfidence and order volume and finally more overconfidence does not result in more individual returns.