تحليل ويژگي هاي مصالح و مقايسه فني و اقتصادي رويه هاي مركب؛ مطالعه موردي: آزادراه كرج - قزوين

روسازي مركب به روسازي اطلاق ميشود كه لايه آن از دو رويه از جنس بتن و آسفالت تشكيل شده باشد. بسته به اين كه لايه بتني بالاتر قرار گيرد يا لايه آسفالتي، نوع طراحي و اجراي روسازي مركب با كيفيت متفاوت خواهد بود اما در متداولترين نوع روسازي مركب لايه آسفالتي بالاتر از لايه بتني قرار ميگيرد. در اين حالت عموما يك لايه روسازي آسفالتي با كيفيت روي روسازي بتني قديمي اجرا ميشود و هدف ارتقاي كيفيت سطح راه هست. اين بررسي در روسازي هاي مركب با اساس بتني و روكش بتن آسفالتي در حالتي كه دولايه به طور كامل به هم چسبيده اند صورت گرفته است. روسازي راه به دليل قدمت ديرينه اي كه در جهان و نيز در ايران دارد، همواره از ديرباز مورد توجه مهندسين بوده است. به تدريج و با شكل گيري قالب استاندارد براي روسازي هاي انعطاف پذير و صلب، لزوم تهيه برنامه هاي كامپيوتري و تحليل عددي روسازي ها جهت صرف زمان كمتر و بررسي دقيق تر كاملا اجتناب ناپذير مي نمود. در اين پروژه سعي بر آن بوده است كه روسازي انعطاف پذير آسفالتي تحت اثر بارگذاري قائم در بالاي رويه مورد بررسي قرار گرفته و توسط تئوري الاستيسيته و فرض ساده كننده روش برميستر جهت مدل لايه اي، تئوري رياضي مربوط بسط داده شده و پايه هاي يك برنامه كامپيوتري بر اساس آن شكل گرفته است. در اين مقاله به طور موردي بر اساس اطلاعات موجود براي آزادراه كرج - قزوين يك روسازي انعطاف پذير و يك روسازي مركب به روش آشتو طراحي گرديده است و هزينه احداث و ترميم و نگهداري و همچنين مشخصات فني آنها مورد مقايسه قرار گرفته اند. نشان داده مي شود كه هزينه احداث روسازي مركب متشكل از اساس بتني، رويه آسفالتي و زير اساس شن و ماسه اي بيشتر از روسازي انعطاف پذير معمول است اما در كل دوره بهره برداري كه 50 سال در نظر گرفته شده است اين اختلاف كم شده و حتي هزينه كل روسازي مركب از روسازي انعطاف پذير كمتر هم ميشود.