پيش بيني حوزه هاي خاص اميدواري دانشجويان در چارچوب سبك هاي دلبستگي آنان

Predicting Students' Domain Specific Hope within the Framework of their Attachment Styles

هدف اين پژوهش پيش بيني حوزه هاي خاص اميدواري دانشجويان بر اساس سبك دلبستگي آنان است. طرح مطالعه از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش همه دانش آموزان ورودي جديد دانشگاه بوعلي سينا همدان در سال تحصيلي 91ـ1390 بودند. نمونه شامل 250 دانشجوي تازه وارد بود كه با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و پرسشنامه سبك هاي دلبستگي بزرگسالان (هازن و شيور، 1987) و مقياس اميدواري حوزه هاي خاص بزرگسالان (سيمپسون، 1999) را تكميل كردند. داده ها با استفاده از مدل يابي معادله ساختاري تحليل شد. نتايج نشان داد كه دلبستگي ايمن هر پنج حوزه خاص اميدواري روابط اجتماعي (P<0.01، b=0.83)، تحصيلات (P<0.01، b=0.79)، زندگي خانوادگي (P<0.01، b=0.40)، شغل (P<0.01، b=0.51)، و اوقات فراغت (P<0.01، b=0.62) را به طور معنادار و مثبت پيش بيني كرد، اما دلبستگي اجتنابي هيچ يك از حوزه هاي اميدواري را به طور معنادار پيش بيني نمي كند. دلبستگي دوسوگرا نيز فقط حوزه اميد در زندگي خانوادگي را به طور معنادار و منفي پيش بيني مي كند (P<0.05، b=-0.25). بر طبق نتايج به دست آمده از پژوهش مي توان ادعا كرد كه در افزايش اميدواري به افراد به ويژه افرادي كه براي روان درماني مراجع مي كنند، بايد به نوع دلبستگي آنان توجه شود. چرا كه افزايش اميد در اين افراد بايد در حوزه هاي مشخصي از جنبه هاي مختلف زندگي صورت گيرد تا مساله يا مشكلي را ايجاد نكند و همچنين بر تاثير درماني اميد بيفزايد

The purpose of current study was to predict specific domains of hope based on attachment styles. The research design was correlational. The population consisted of all newcomers to Bu-Ali University of Hamedan in 2011-12. From among them, 250 were selected by multistage random sampling. Then, they attended the research instruments namely, Hazan and Shaver Adult Attachment Styles Questionnaire (1987) and Sympson Adult Domain-Specific Hope Scale (1999). The data was analyzed by structural equation modeling. Results showed that secure attachment style positively and significantly predicted each of five specific domains of hope (i.e. social relationship, academic, family life, occupation, and leisure time); but avoidant attachment style did not have any significant relationship with them. Furthermore, ambivalent attachment style could just predict family life of domain specific hope negatively and significantly. These results show that hope increase in individuals should be considered by their attachment styles since it needs to be taken place within certain specific domains of hope in order to avoid any further problems and to facilitate the efficacy of hope-inducing properties.