ارتباط جهاني - محلي شدن و نمايش تك گويي در شفادهنده اثر برايان فري يل

The Relationship Between Glocalization and Monologue Play in Brian Friel's Faith Healer

جهاني شدن، علاوه بر نويد برخي مزيت هاي اقتصادي، چالش هايي را نيز در عرصه فرهنگ به دنبال مي آورد. از جمله اين چالش ها به حاشيه رانده شدن فرهنگ هاي ناهمگون محلي و جايگزين شدن آن با فرهنگ جهاني است. ايرلند نيز در طي فرآيند جهاني شدن با چنين چالشي مواجهه شده است و برايان فري يل در نمايشنامه تك گويي شفادهنده در پي انعكاس آن و يافتن راه حلي براي اين چالش است. فري يل راه برون رفت از چالش هاي جهاني شدن را از طريق فرم نمايشنامه تك گويي بيان مي كند. اين فرم به دليل دارا بودن ويژگي هاي نظريه جهاني - محلي شدن رولاند رابرتسون، امكان حفظ ناهمگوني ها، افزايش عامليت عنصر محلي، و عبور از دوگانه جهاني/ محلي را در تعامل فرهنگ ايرلند و فرهنگ جهاني فراهم مي آورد. مقاله حاضر با بررسي اين نمايشنامه و اجراهاي آن راهبرد جهاني - محلي شدن فري يل را در ارتباط با فرم نمايشنامه تك گويي به تصوير مي كشد.

In addition to the economic advantages of globalization, it also calises some challenges in the field of culture. As a major challenge raised by globalization, homogenization drives aside the heterogeneous local cultures, replacing them with the homogenized global culture. Ireland has also been challenged by such homogenizing global cultural flows and Brian Friel reflects such a challenge and a solution to it in his Faith Healer. For Friel, the form of monologue play is an expression of his glocal solution. Possessing the prominent features of the concept of glocalization such as interpenetration of the local and the global, heterogeneity, transcending the borders, increasing the agency of the local, monologue play provides the glocal condition for the transaction of Irish culture with global culture. Investigating Faith Healer and its performances, the present study exposes the afinities of glocalization and monologue play in Faith Healer.