واسازي تاريخ و نمايش قدرت در نمايشنامه هنري چهارم

Deconstruction of History and Power Relations in Henry IV

هدف مقاله حاضز ارائه خوانشي بر اساس رويكرد ماترياليسم فرهنگي از نمايشنامه هنري چهارم، بخش اول اثر ويليام شكسپير است. يكي از اهداف ماترياليسم فرهنگي برجسته نمودن آن دسته از صداهاي سركوب شده و به حاشيه رانده شده اي است كه مشروعيت و يكپارچگي گفتمان هاي غالب را از درون تهديد كرده و به چالش مي كشند. بر همين اساس، مطالعه حاضر هاتسپر را به مثابه يكي از نمايندگان اين دسته از صداهاي مخالف معرفي مي كند. هاتسپر با شورش خود عليه هنري چهارم، مشروعيت گفتمان رسمي و ايدئولوژيك عصر خود، يعني الوهيت شاهان را، كه در روزگار شكسپير رايج بوده است، به چالش مي كشد. وي با به زير سؤال بردن اين مفهوم، ترديد خود را در مورد برحق بودن هنري چهارم، كه سلطنت خود را نه از طريق خواست و فرمان الهي كه از طريق نيرنگ و فريب به دست آورده است، ابراز مي نمايد. گرچه هاتسپردر پايان نمايشنامه توسط رقيب خود وليعهد هري كشته مي شود، اما با سركشي و نافرماني خود نظام هاي ايدئولوژيك و سياسي روزگار خويش را به چالش كشانده و مقبوليت گفتمان هاي غالب را زير سؤال مي برد.

The present study seeks to read Shakespeare's 1 Henry IV from a cultural materialist perspective. As cultural materialism attempts to bring into consideration those marginalized and dissident voices which threaten the legitimacy and coherence of the dominant discourses from within, this study introduces Hotspur as one of the representatives of such dissidence in Henry IV. Through his act of rebellion against the king, Hotspur problematizes the authenticity of the official ideological doctrine regarding divinity of the kings still prevalent during playwright's time. He questions the plausibility of such a discourse. By challenging this notion, Hotspur doubts the rightfiness of King Henry IV who achieved his throne not through the will of God but through deceit and trickery. Although he is killed by his rival Prince Harry at the end of the play, through his disobedience Hotspur puts the political and ideological systems into disarray.