تحليل مواجهه الهيات توميستي ژيلسون و ماريون با وجودشناسي هيدگر

Analysis the Encounter of Thomistic Theology of Gilson and Marion with Heideggerian Ontology

در اين نوشتار رويكرد ژيلسون و ماريون به وجودشناسي هيدگر تحليل مي گردد. در ادامه سعي مي شود كه علاوه بر بزرگ نمايي كردن جنبه هاي مختلفي از انديشه هيدگر كه مورد توجه ماريون و ژيلسون قرار گرفته است، آراء اين دو متفكر نوتوميست مورد مقايسه قرار گيرد. ماريون به عنوان نوتوميست معاصر تحت تاثير آراي ژيلسون است. نقطه اتصال اين دو متفكر نوتوميست اين است كه بخشي از ديدگاه هاي خود را در تقابل با وجودشناسي هيدگر مطرح مي كنند. هرچند آنها مواجهه انتقادي با هيدگر دارند ولي در برخي مواضع از او متاثر شده اند. ماريون به پيروي از هيدگر شعار پايان متافيزيك را سر مي دهد ولي برخلاف هيدگر معتقد است كه آكويناس انتوتئولوژيست نيست. اين در حالي است كه ژيلسون راه برون رفت از مشكلات مدرنيته را مابعدالطبيعه اي مي داند كه مبدا و غايت آن فعل محض هستي باشد و از اين جهت وجودشناسي آكويناس را اصيل ترين مابعدالطبيعه مي انگارد. ماريون به تبعيت از ژيلسون معتقد است كه رويكرد ماهوي دنزاسكوتوس و دكارت به وجود، موجب نگرش نهيليستي در دوره معاصر شده است و براي رفع اين مشكل بايد به دلالت هاي تنزيهي كه مندرج در آنالوژي آكويناس است، توجه كرد تا زمينه براي تجديد نوعي الهيات سنتي كه فارغ از مفاهيم متافيزيكي باشد، فراهم شود.

In this article، we analyze the approach of Gilson and Marion relation to Heidegger. In next step، we try to highlight the various aspects of Heidegger’s thought that is regarded by Gilson and Marion and also compare this two Neo-Thomistic thinkers’ views. Marion as a contemporary Neo-Thomist is influenced by Gilson. One nexus point of this two Neo-Thomistic thinkers is that they present some part of their view in contrast to Heideggerian ontology. Although they have critical encounter with Heidegger but in some aspects are influenced by him. Following of Heidegger، Marion advertise the slogan of the end of metaphysics but unlike Heidegger believes that Aquinas is not Onto-Theologist. But Gilson believes that the exit way of the difficulties of modernity is the metaphysics that its offspring and end is the pure act of being، so the ontology of Aquinas is most authentic metaphysics. In following of Gilson. Marion suggests that substantive approach of Descartes and Duns Scotus to Being lead to nihilistic attitude in contemporary era and for troubleshooting must notice to apophatic implications that is included in Analogy of Aquinas، in order that the traditional theology void of any metaphysical concepts will be provided.