تقابل تماميت سرزميني و حقوق بشر: ارزيابي حقوقي نظريه جدايي چاره‌ ساز

Contrast between territorial integrity and human rights: legal evaluation of remedial secession’s theory

پنج هزار گونه اقليت در سراسر جهان زندگي مي كنند. نگاهي به نقشه پراكندگي اين اقليت ها به خوبي نشان مي دهد كه آن ها در مناطق بحران خيز جهان جا گرفته اند. يكي از جدي ترين و جديدترين رويدادهايي كه حول موضوع اقليت ها در حقوق بين الملل شكل گرفته است، خواست «جدايي يكجانبه» از جانب آن هاست؛ يعني جدايي كه با رضايت دولت مادر همراه نيست. جدايي كوزوو از صربستان، درخواست جدايي اقليم كردستان از عراق و درخواست جدايي كاتالونيا از اسپانيا از جمله نمونه هاي آشكار اين وقايع به شمار مي روند. موضع حقوق بين الملل درباره اين جدايي ها چيست؟ آيا اين جدايي ها مشروع هستند؟ نظريه «جدايي چاره ساز» از جمله نظريه هايي است كه تلاش كرده تا به اين پرسش ها پاسخ بدهد. بنا به اين نظريه، آن جا كه پايان بخشيدن به نقض فاحش حقوق بشر جز با جدايي بخشي از سرزمين دولت مادر حاصل نمي آيد، ناگزير بايد حق بر جدايي را به رسميت شناخت. اين نوشتار تلاش مي كند بدون آن كه به مشروعيت جدايي يكجانبه بپردازد، صحت و اعتبار نظريه جدايي چاره ساز را از منظر حقوق بين الملل مورد سنجش قرار دهد. به نظر مي رسد اين نظريه با اصول حقوق بين الملل سازگار نيست.

Five thousand types of minorities live in throughout the world. A glance at the map of the distribution of the minorities, clearly demonstrate that they were resided in the most critical regions in the world. One of the newest and the most serious events which was formed about issue of minorities in international law is their unilateral secession’s request; in other words, a separation which is not requested without the consent of the origin state. Kosovo secession from Serbia, request of Kurdistan’s secession from Iraq, request of Catalonia’s secession from Spain is considered as obvious practices of those events. What is the position of international law about these secessions? Are these secessions legitimate? Remedial secession’s theory tries to answer these questions. According to this theory, right on secession must be inevitably recognized where the end of gross breach of human rights isn’t met unless that part of territory was separated from the origin state. According to findings of this article it seems that this theory is not consistent with principles of international law2