ارزيابي سياست هاي جمهوري اسلامي ايران در خصوص تغيير اقليم

جمهوري اسلامي ايران به دليل بهره مندي از منابع هيدروكربني و قرار گرفتن در كمربند بياباني زمين، از جمله كشورهاي مهم تاثيرگذار و تاثيرپذير از موضوع تغيير اقليم است. بر اساس تعهد داوطلبانه جمهوري اسلامي ايران، كشور متعهد به كاهش 4 الي 12 درصد از انتشارگازهاي گلخانه اي و همچنين اقدامات مهمي در زمينه افزايش سازگاري است. شناسايي توان ساختاري، نقاط قوت و ضعف، چالش ها و توانمندي هاي كشور جهت حصول به يك برنامه راهبردي كارآمد موضوع مقاله حاضر است. در اين مقاله، ضمن شناسايي چالش هاي كلان متاثر از تغيير اقليم در كشور كه منتجه از سياست ها و برنامه هاي توسعه گذشته تا كنون كشور است، بر اساس اجماع خبرگان سعي در تشريح اجزاء برنامه اي راهبردي در جهت كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي و سازگاري با اثرات آن نموده است. اين برنامه در چهار جزء كاهش انتشار، مديريت منابع آب، امنيت غذايي و كشاورزي، منابع طبيعي و تنوع زيستي (منابع زيستي) به بررسي چالش ها و نقاط قوت و ضعف پرداخته و در قالب ساختاري مفهومي راه برون رفت خويش را در دو سطح سياست هاي كلان و اجرايي ارائه نموده است.