روش شناسي قرآني سر الاِسراء در استنباط آموزه هاي عرفاني و اخلاقي ماثور

قرآن كريم در جايگاه رهبر تفكر اسلامي، مهم ترين منبع در استخراج آموزه هاي اسلامي از جمله تعاليم عرفاني و اخلاقي است؛ اما متاسفانه در كاربست هاي نظريات عرفاني و اخلاقي كمتر حضور دارد و در بسياري از تفاسير معنوي موجود از قرآن كريم نيز تفسيرهايي غير روشمند و در نتيجه نادرست ارائه شده است. اين نوشتار از نوع توصيفي ـ تحليلي است كه با تلفيقي از روش هاي تحليل مستندشناختي، تحليل محتوا و روش كتابخانه اي، روش ها و رهاوردهاي كتاب «سر الاِسراء» تاليف استاد عرفان و اخلاق معاصر، آيهاللٰه سعادت پرور را به عنوان يك متن عرفاني و اخلاقيِ روشمند مطالعه كرده است. هدف اين تحقيق، كشف روش هاي مٶلف در تفسير آموزه هاي عرفاني و اخلاقي ماثور با محوريت قرآن كريم است. يافته هاي پژوهه فرارو عبارت اند از: لزوم فحص گسترده از كل قرآن براي استخراج هر آموزه عرفاني و اخلاقي و بيان مباني اين فحص، كاركرد قرآن كريم در اعتبارسنجي سند روايات عرفاني و اخلاقي، راهبردسازي قرآن كريم در تفسير روايات عرفاني و اخلاقيِ داراي اختلاف و نيز لزوم استفاده از قواعد ادبي و قوانين علم اصول استنباط در استنباط آموزه هاي عرفاني و اخلاقي.