روسيه و آسياي مركزي: زمينه‌ سازي براي جامعه بين‌ الملل منطقه‌ اي

Russia and Central Asia: Drafting for Regional International Society

با فروپاشي اتحاد شوروي، جمهوري‌ هاي آسياي مركزي به استقلال رسيدند. بعد از استقلال اين كشورها، روسيه نسبت به سرنوشت آن‌ ها توجه زيادي نداشت و اين مسئله سبب شد تا ساير قدرت‌ ها در پي گسترش نفوذ خود در كشورهاي آسياي مركزي برآيند؛ اما چندي نگذشت كه روسيه نگاه به شرق را در دستور كار خود قرار داد و تلاش كرد تا با ايجاد همگرايي گسترده ي منطقه‌ اي، مانع حضور ساير قدرت‌ ها در كشورهاي هم‌ جوار خود شود. پرسش اصلي اين نوشتار، اين است كه چرا روسيه و كشورهاي آسياي مركزي ظرفيت تشكيل جامعه بين‌ الملل منطقه‌ اي را دارند؟ در پاسخ مي‌ توان اين فرضيه را طرح كرد كه روسيه و كشورهاي آسياي مركزي با توجه به روابط تاريخي و فرهنگي (گمين‌ شافتي) و همچنين روابط كاركردي (گزل‌ شافتي) ظرفيت لازم را براي تشكيل جامعه ي بين‌ الملل منطقه‌ اي دارند. همان‌ گونه كه از پرسش و فرضيه پيدا است، رهيافت نظري اين نوشتار، مكتب انگليسي روابط بين‌ الملل به‌ ويژه قرائت باري بوزان است. روابط تاريخي و فرهنگي در قالب سرگذشت تاريخي مشترك، مهاجرت متقابل و رواج زبان روسي و روابط كاركردي در قالب مناسبات اقتصادي و نظم ­سازي بررسي مي ­شود. در اين نوشتار، با استفاده از روش توصيفي و تكيه بر منابع كتابخانه‌ اي و اينترنتي، فرضيه ارزيابي مي‌ شود.

With the collapse of Soviet Union, Central Asian countries came into independence. The countries were neglected by Russia during the first years after their formation. This encouraged other regional and trans-regional powers to interfere in the region and try to maximize their interests. Shifting its foreign-policy process, Russia kept its eyes on look-east policy and tried to prevent others to increase their influence in the region. Russian long dominance on the region as well as historical interactions allows it to form a regional international society and catalyze integration between the country and Central Asian countries. Main question here is why Russia and Central Asian countries are able to constitute a regional International Society. It seems that cultural-historical relations between Russia and Central Asian countries in one hand and their increasing functional-economic interactions on the other hand, prepare them to form a regional international society. Cultural-historical relations will be studied in framework of joint historical experience, mutual migration, and spread of Russian language in the region. On the other hand, economic relationships and order-making process will be related in functional aspect. Assessing the hypothesis, we believe that English School theory of International Relation and descriptive-analytical method will be useful.