كليدواژه :
بحران سازي , تهديدهاي نيابتي , منازعه نامتقارن , موازنه امنيت منطقه اي
چكيده فارسي :
در ادبيات راهبردي عربستان در مواجهه با ايران در سال 2015، نشانه هايي از تهديد و تشديد بحران مشاهده مي شود. نشانه هاي چنين ادبياتي در سياست عملي عربستان در بحرين، يمن، سوريه، عراق و لبنان نيز مشاهده مي شود. تشديد بحران نشانه هايي از تهديد امنيتي را اجتناب ناپذير مي سازد. مشاركت كشورهاي اتحاديه عرب به ويژه مصر و امارات عربي متحده با سياست هاي منطقه اي تركيه و عربستان سبب گسترش بحران منطقه اي شده است. مديريت امنيت منطقه اي در روابط ايران و عربستان صرفا بر اساس سياست گذاري موازنه منطقه اي امكان پذير است. ريشه هاي تاريخي چنين بحراني در روابط امنيتي ايران و عربستان به سال 2006 باز مي گردد. شيعيان در سال هاي بعد از جنگ سرد توانستند در محيط هايي كه داراي اكثريت جمعيتي بودند، موقعيت خود را تثبيت كنند. دشمني و خصومت در سال 2003 افزايش يافت و در سال 2006 بعد از مقاومت حزب الله در برابر رژيم صهيونيستي، تشديد شد. در اين شرايط، مقاومت اسلامي عليه محافظه كاري منطقه اي، مداخله گرايي آمريكا و برتري طلبي رژيم صهيونيستي سازماندهي شده بود. نتيجه چنين فرايندي را مي توان در شكل گيري كنفرانس شرم الشيخ عليه ايران در نوامبر 2006 مورد توجه قرار داد. اين كنفرانس با مشاركت عربستان، مصر، اردن، امارات متحده عربي و آمريكا در مقابله با هويت گرايي اسلامي شكل گرفت. چنين فرايندي زمينه هاي لازم براي گسترش بحران هويتي خاورميانه را به وجود آورد. بحران سازي بخشي از سياست امنيتي عربستان براي موازنه گرايي با ايران محسوب مي شود.
چكيده لاتين :
The Saudi strategic literature in dealing with Iran has been accompanied by signs of threats and crisis exacerbated in 2015. The signs of such literature can be found in the practical politics exercised by Saudi Arabia in Bahrain, Yemen, Syria, Iraq and Lebanon. In fact, the aggravated crisis makes the imposition of security threats inevitable. The participation of the Arab League states, especially Egypt and the United Arab Emirates in Saudi Arabia and Turkey's regional policies has expanded the regional crisis. Regional security management in Saudi-Iranian relations is possible only on the basis of regional balance policy. The historical roots of such crisis in Saudi-Iranian security relations resurfaced in 2006. Setting out during post-Cold War years, the Shiite managed to establish their position in populations where they made up the majority. It faced more hostility in 2003, which was later intensified in 2006 by Hezbollah resistance against Zionist regime. In these circumstances, the Islamic resistance was organized to encounter the regional conservatism, the US intervention and Zionist regime supremacy. The outcome of such a trend can be seen in how the Sharm el-Sheikh Conference was held in November 2006 against Iran. Attended by Saudi Arabia, Egypt, Jordan, United Arabic Emirates and the US, the conference was meant to deal with the Islamic extremist identity. Finally, it set the ground for expansion of identity crisis throughout the Middle East. In principal, the creation of crisis is counted as part of the Saudi security policy in striking a balance against Iran.
