روابط بينامتني خطبه فدك با قرآن كريم

The Intertextual Relations of Fadak Sermon with the Quran

«بينامتني» نظريه اي است كه روابط بين متون و چگونگي ارتباط و تعامل آنها را مورد كنكاش قرار مي دهد و موجب آفرينش متن جديد مي شود. بر اساس اين نظريه، هر متني يك بافت جديد از نقل قول هاي متحول شده است. روابط بينامتني ابزار مفيدي براي مخاطب در خوانش متن محسوب مي شود. بر اساس اين نظريه، اتصال خطبه فدك حضرت زهرا (س) (به عنوان قرآن ناطق) و قرآن صامت در دو سطح روساخت و زيرساخت قابل پژوهش است. به نظر مي رسد كه تعامل آگاهانه حضرت زهرا (س) با قرآن زمينه سازش و هماهنگي ميان متن پنهان و متن حاضر را فراهم كرده است. از اين رو، در موارد زيادي، درك عميق خطبه فدك حضرت جز در پرتو شناخت رابطه كيفي آن با قرآن امكان پذير نيست. اين پژوهش به روابط بينامتني خطبه هاي آن حضرت با قرآن كريم مي پردازد تا افق معنايي جديدي از اين خطبه را ارائه دهد. روش مورد استفاده در اين جستار، از نوع تحليلي ـ اسنادي است. نتايج به دست آمده از تحقيق، گوياي آن است كه پُربسامدترين روابط بينامتني خطبه فدك با قرآن، از نوع ساختاري است و به شكل نفي متوازي است كه در آن، حضرت توانسته نوعي سازش استوار ميان كلام خويش و متن غايب ايجاد كند و تعاملي آگاهانه با آن خلق نمايد.

Intertextuality is a theory that examines how the texts are related and how they interact with each other, which brings about the creation of a new text. According to this theory, any text is a new context of changed quotations. Intertextual relation is a useful tool for the audience to read a text. According to this theory, Fadak sermon of Hazrat Zahra (as a speaking Quran) and the silent Quran have been studied from two levels: superstructure and infrastructure. It seems that Hazrat Zahra (SA)‘s conscious interaction with the Quran has made the compatibility and harmony between the hidden text and present text. Hence, in many cases, it is not possible to have a deep understanding of Fadak sermon, except in light of its qualitative relationship with the Quran. Therefore, this study investigates the intertextual relations between her sermons and the Holy Quran in order to open up new horizons about her sermons. The method used in this article is analytical documentary. The results of the study indicate that the most frequent Intertextual relations between Fadak sermon and the Quran are structural, in the form of the parallel negation, in which she (Pbuh) has been able to create a strong compatibility among her remarks and hidden text and make a conscious interaction.