تشابهات و تمايزات صورخيال بيدل دهلوي با نيما

Similarities and Differences of Figures of Speech in the Poetry of Bidel and Nima

صور خيال يكي از رايج ترين اصطلاحات در نقد ادبي است و از جمله اصطلاحاتي است كه بيشترين تكثر معنايي را داراست. واكاوي صورخيال شاعرانه يكي از راه هاي تشخيص افتراق و اشتراك آثار ادبي است. بررسي از اين ديدگاه در نهايت، سبك و ارزش هنري را روشن كرده و ميزان قدرت، نوآوري و بهره گيري از ميراث گذشتگان را مشخص مي كند. بيدل دهلوي (و بالطبع شاعران سبك هندي به ويژه شاخه رهرو خيال) با باريك بيني و تيز بيني، در عناصر و پديده هاي اطراف خود، جزئي نگر بوده و در جستجوي معناي بيگانه، نوآوري هاي بي شماري را در انواع صور خيال از خود به جاي گذاشته است. اين نوآوري ها در بطن خود، ويژگي هايي را داراست كه نيما يوشيج نيز در نوگرايي هايش آنان را به كار برده است. از آنجا كه سنجش صور خيال اين دو تن(بيدل و نيمايي) مي تواند نشانگر تمايزات و تشابهات اين دو با يكديگر باشد، ازين رو در اين مقاله، نخست به تعريف صور خيال، بررسي چهار حوزه استعاره، تشبيه، كنايه و تصاوير، بررسي چگونگي صور خيال در اشعار اين دو تن و در نهايت سنجش و مقايسه اين دو سبك به صورت نمودار پرداخته شده است.

“Figures of speech” is one of the most common expressions in literary criticism and it is among those expressions most frequently defined. Exploring poetic figures of speech is one of the ways to distinguish the similarities and differences of literary works. Examining from this viewpoint eventually highlights the style، the artistic value، the power، innovation and the use of past heritage. Through their subtlety، Bidel and other poets of the Hindi school looked closely at their surrounding elements and phenomena، and sought for novel meanings just to leave numerous innovations in all kinds of figures of speech. These innovations have innate properties so that Nima has used them in his innovations as well. This study firstly defines figure of speech، examines the four figures of metaphor، simile، irony، and imagery، studies them in the poetry of the above mentioned poets، and finally compares the two styles in the form of diagrams