وجوه ابهام يا ايهام نحوي در زبان عربي و تاثير آن بر ترجمه قرآن كريم

Aspects of Syntactic Ambiguity in Arabic Language and Their Impacts on the Translation of the Holy Quran

ابهام به دو نوع زباني و ادبي تقسيم مي شود. ابهام نحوي كه با عنوان ابهام دستوري مطرح مي شود و برخي آن را ايهام ساختاري ناميده اند، يكي از وجوه ابهام زباني به شمار مي رود كه به دو نوع گروهي و ساختاري تقسيم شده است. مقصود از اين نوع ابهام آن است كه گاه زنجيره كلام به گونه اي چيده مي شود كه وجوه معنايي متفاوتي را متبادر مي سازد. اين معاني مي تواند قابل جمع باشد. اضافه مصدر به فاعل يا مفعولٌ بِه، مرجع ضمير، عطف به مضاف يا مضافٌ إليه، خبريه يا انشائيه بودن جمله، متعلق شبه جمله، قابليت تعدد در صاحب حال، تشابه نقش هاي حال، مفعول مطلق، مفعولٌ له، مفعولٌ فيه و مفعولٌ به، امكان مقول قول يا استينافيه بودن، تشابه عطف و استيناف، تشابه تابع و خبر، تعدد معاني حروف جر، از جمله وجوه ابهام نحوي است كه در اين پژوهش بدان توجه شده است و در ترجمه هاي قرآن كريم تاثيرگذار بوده است. توجه به بافت زباني و غيرزباني كلام مي تواند تا حد چشمگيري مشكل فهم معنا را برطرف سازد، اما مشكل آنجاست كه قراين كافي و يا مستدل براي يك معنا وجود نداشته باشد و از سوي ديگر، نتوان ميان معاني مختلف جمع كرد.

Syntactic ambiguity is divided into linguistic and literary types. Grammatical ambiguity is a type of linguistic ambiguity which is in turn divided into group and structural types. This type of ambiguity refers to situations when the arrangements of words make different meanings. The meanings can be integrated, but, they sometimes are in conflict with each other. Addition of the infinitive to the subject or object, the reference of a pronoun, using conjunctions to connect the modified or modifiers, having declarative or compositional sentences, clauses, having several cases, similarity of case roles, genitive conjunction, cognate object, cause, adverbial and object, statement, the similarity between conjunctives and connectives, subsidiary subject and predicate, and several meanings of prepositions are aspects of syntactic ambiguity that have been considered in this study and are effective in translations of the Holy Quran. Attention to the linguistic and non-linguistic contexts of the utterances can to a large extent resolve difficulties in understanding meaning. The problem lies in situations where there are not enough clues for understanding meanings, and it is not possible to integrate different meanings.