آموزش عالي و بهبود محيط كسب و كار؛ مطالعه موردي ايران و چند كشور آسيايي منتخب

Higher education and improvement of business environment: a case study of Iran and the selected Asian countries

سرمايه گذاري در آموزش عالي كه به منزله تشكيل سرمايه انساني است، بهره وري منابع توليد و كارايي بنگاههاي اقتصادي را افزايش ميدهد كه در نهايت، به رشد اقتصادي منجر مي شود كه چنانچه اين رشد پايدار در سطح كلان پايدار باشد، به منزله خلق فرصت هاي شغلي جديد، كاهش هزينه هاي مبادله و در نتيجه، بهبود كسب و كار است. در عمل، كاهش در اين هزينه ها به منزله افزايش كارايي بنگاه هاي اقتصادي و رشد فعاليتهاي مولد آنهاست كه محيط كسب و كار را بهبود مي بخشد. از سوي ديگر، مخارج بر آموزش عالي و دوره هاي آموزشي حين خدمت به عنوان سرمايه گذاري نيروي انساني و تشكيل سرمايه انساني است كه معمولاً توليد چنين منابع انساني به عهده دانشگاه هاست. در نتيجه، هرگونه تعامل بين دانشگاه و صنعت به منزله تعميق نقش آموزش عالي در اقتصاد و از طريق آن كمك به بهبود فضاي كسب و كار است. در اين مطالعه رابطه علّي بين آموزش عالي و محيط كسب و كار در چارچوب يك الگوي تجربي اقتصادسنجي براي كشور ايران و چند كشور منتخب آسيايي (چين، اندونزي، مالزي، فيليپين، هند، سنگاپور، تايلند و ويتنام) بررسي شد. بدين منظور از رهيافت گرنجري در محيط داده هاي تابلويي رابطه علّي بين آموزش عالي و شاخصهاي كسب و كار كه كارگروه اجراي كسب و كار بانك 2004 آن را تهيه كرده است، استفاده شد. علاوه بر اين، تحليل رگرسيوني از - جهاني در دوره 2014 اثرگذاري شاخص آموزش توأم با ساير عوامل شامل تورم، درآمد سرانه و كارآفريني صورت گرفت. به طوركلي، يافته هاي تجربي حاكي از اثر معنادار آموزش عالي بر بهبود محيط كسب و كار ايران و كشورهاي منتخب از نظر آماري بود كه بر لزوم تعميق رابطه آموزشي و پژوهشي بين صنعت و دانشگاه در كشورهاي مورد مطالعه دلالت دارد.

Investing in higher education, which is considered as the formation of human capital, Increases productivity of production resources and efficiency of enterprises, leading ultimately to economic growth. If sustained growth in macroeconomic level can create job opportunities and decrease transactions cost, reduction in these costs should increase enterprises’ efficiency as well as production growth which improve business environment. On the other hand, a productive interaction between universities and industries should result in improving business environment through enhancing the role of higher education in economic activities. In this study, causality relationship between higher education and business environment was investigated by an empirical model, which has been specified for Iran and the selected Asian countries including China, Malaysia, Philippine, India, Singapore, Thailand and Vietnam. Therefore, a Granger causality approach in panel data was used to investigate causality relations between higher education and business environment indices. The relevant data was published by the World Bank-Doing Business group during 2004-2014. In addition, a regression analysis was applied to investigate the effects of higher education together with other factors such as inflation, income per-capita and entrepreneurship. In general, empirical results showed that higher education had a significant effect on business environment improvement in Iran and the other selected countries which implies a deep relationship between education, training and research with industries and universities.