سنجش ميزان انتشار دي اكسيد كربن توسط بخشهاي مختلف توليدي و خانوارها ناشي از مصرف انرژي در ايران (رويكرد داده- ستانده زيست محيطي)

خانوارها به طور مستقيم و غيرمستقيم در انتشار آلاينده‌ها نقش دارند؛ نقش مستقيم آنها ناشي از مصرف نهايي انرژي و نقش غيرمستقيم مربوط به مصرف كالاهايي است كه در فرآيند توليدشان از انواع انرژي به عنوان نهاده واسطه استفاده شده است. هدف اصلي مقاله سنجش ميزان انتشار آلاينده دي اكسيد كربن ناشي از مصرف انواع حامل‌هاي انرژي توسط خانوارها در ايران است. سنجش در چارچوب مدل داده- ستانده بسط يافته زيست محيطي با تفكيك واردات صورت گرفته است. به همين منظور در بخش تجربي از جدول بهنگام شده داده- ستانده 1390، مركز پژوهش‌هاي مجلس و ادغام آن با 27 بخش اقتصادي استفاده شده است. با توجه به اينكه آلايندگي منشا داخلي دارد، ابتدا جدول داده- ستانده داخلي و سپس ميزان مصرف انواع انرژي و دي اكسيد كربن ناشي از آن براي بخش‌هاي اقتصادي و خانوارها به تفكيك محاسبه و بستر تهيه مدل داده- ستانده بسط يافته زيست محيطي فراهم شده است. بر اساس نتايج به دست آمده، سهم خانوارها از انتشار آلاينده CO2 به طور مستقيم 41 درصد و به صورت غيرمستقيم 29 درصد است. همچنين سهم فعاليت‌هاي اقتصادي در انتشار آلاينده CO2 به طور مستقيم 59 درصد و به صورت غيرمستقيم 71 درصد است.