عوامل موثر بر تخريب زيست محيطي كشورهاي منا (متغيرهاي ابزاري داد ه هاي تركيبي)

اين مقاله با هدف بررسي رابطه بين رشد اقتصادي و فشار بر طبيعت از منظر پايداري محيط زيست صورت گرفته است. براي اين منظور، مجموع كاهش انرژي، مواد معدني و جنگل خالص و خسارت ناشي از دي اكسيد كربن به عنوان شاخصي جهت اندازه‌گيريفشاربرطبيعتوازداده‌هايتعديلشده پس‌اندازخالص،تراكمجمعيت، تحصيلات، آزادسازي تجاري، قوانين و مقررات، دموكراسي و سرمايه‌گذاري استفاده شد. جهت بررسي رابطه بين متغيرها از روش پانل كه شامل15 كشور و دوره زماني 1990 تا 2011 است، استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل رگرسيون از روش اثرات ثابت پانلي متغيرهاي ابزاري(IV) استفاده شد. نتايج نشان داد كه رابطه مثبت و معني‌داري ميان درآمد سرانه و فشارهاي زيست محيطي براي كشورهاي منطقه منا وجود دارد كه اين اثر براي كشورهاي با درآمد پايين‌تر، بسيار قوي‌تر است. نتايج كيفيت استانداردها و قوانين موجود براي كشورهاي منطقه منا نيز حاكي از اثر مطلوب اين شاخص بر محيط زيست است. همچنين افزايش تجارت باعث افزايش فشار بر طبيعت شده است.

This paper aims to explore the relationship between the economic growth and the pressure on nature from the environmental sustainability perspective. The pressure on nature is measured by the natural disinvestment component of the Adjusted Net Savings data of the World Bank; which is the sum of energy, mineral, net forest depletions and carbon dioxide damage. Our panel consists of 15 countries and spans the period between 1990 and 2011. We employ a panel Fixed-Effects Instrumental Variable (IV) methodology. Regression analysis reveals that there is a positive relationship between income and pressure on nature in MENA, yet the effect is much stronger in low-income than in high-income countries. We found that increasing trade, all else equal, increases the pressure on nature