نقش عامل هاي شخصيتي، رويكرد يادگيري و هوش در تبيين روش سنجش دانشجويان

هدف اين پژوهش شناخت نقش رويكردهاي يادگيري، هوش و شخصيت در پيش بيني ترجيحات دانشجويان براي شش روش مختلف سنجش مي باشد. روش تحقيق حاضر توصيفي- پيمايشي و از نوع همسبتگي بوده است. با روش نمونه گيري خوشه اي تعداد 410 نفر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه پنج عاملي شخصيت نئو، پرسـشنامه روش ها و مهارت هاي مطالعه، آزمون هوش عمومي وندرليك و پرسشنامه روش هاي سنجش استفاده شد. تحليل داده ها با ضريب همبستگي نشان داد كه بين پنج ويژگي شخصيتي و دو رويكرد يادگيري با روش هاي سنجش رابطه وجود دارد، و بين هوش با روش هاي سنجش رابطه معناداري وجود ندارد. همچنين نتايج رگرسيون چندمتغيره حاكي از آن بود كه دانشجويان با هوش كم و گشودگي پايين روش چندگزينه اي را ترجيح مي دهند. دانشجويان با ويژگي شخصيتي گشودگي و رويكرد يادگيري عمقي آزمون هاي تشريحي و كارعملي (پروژه) را ترجيح دادند. دانشجويان با رويكرد يادگيري عمقي و ويژگي شخصيتي وظيفه-شناسي و روان نجوري پايين آزمون هاي شفاهي را ترجيح دادند در مورد روش سنجش مستمر، رگرسيون ها معنادار نبودند. دانشجويان با رويكرد يادگيري عمقي و ويژگي شخصيتي گشودگي پايين، روش سنجش كار گروهـي را ترجيح دادنـد. بحث و نتيجه گـيري دانشجوياني كه داراي ويژگي هاي شخصيتي گشودگي و وظيفه شناسي اند و از رويكرد يادگيري عمقي استفاده مي كنند، بيشتر آزمون هاي تشريحي، شفاهي، كار عملي و گروهي را به عنوان روش سنجش انتخاب مي كنند.