بررسي ميزان كارآمدي مباني حكمت متعاليه در تبيين صفات خبري مربوط به مبدا

فيلسوفان حكمت متعالي با استفاده از مباني فكري خود، انتساب صفات عقلي به خداوند را ممكن بلكه ضروري دانسته اند اما در انتساب صفات خبري به حق تعالي به تكلف افتاده و راه پر فراز و نشيبي را پيموده اند. پژوهش حاضر، مدعي است كه اجراي مباني حكمت متعاليه، نتايج و لوازم يكساني در انتساب همه صفات به خداوند و تبعيض و تبعض در استنتاج صفات عقلي و نقلي، ترجيح بلامرجِح است. بنابراين، هر جا انتسابِ صفات عقلي به خداوند داريم بايد انتساب صفات خبري به خداوند، نيز داشته باشيم. در نتيجه مي توان با مشكك دانستنِ جسمِ مشهود و سلبِ لوازمِ منفي از آن (نقص، محدوديت و امكان) مانند صفات عقلي به نحو اعلي، اكمل و اشرف به خداوند نسبتش داد و در نهايت هم به معاني ظاهري صفات خبري و هم مشكَك بودنشان نظر داده باشيم