اثر محلول پاشي محرك هاي رشد و زمان كاربرد آن ها بر عملكرد و برخي ويژگي هاي زراعي گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسي اثر محلول پاشي محرك هاي رشد و عناصر ريز مغذي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گلرنگ، اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي ساعتلو شهرستان اروميه در سال زراعي 1389-1388 انجام شد. عامل اول شامل پنج سطح محلول پاشي محرك هاي رشد (شاهد بدون كود، دالجين، هوموس p.k، هورت پلاس و كدامين150) و عامل دوم شامل زمان محلول پاشي در دو سطح (ظهور غنچه گل، ظهور غنچه گل + گل دهي) بود. نتايج تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه محلول پاشي محرك هاي رشد بر درصد روغن، شاخص برداشت، عملكرد دانه، وزن هزار دانه، وزن دانه در بوته، تعداد دانه در كلاپرك و تعداد كلاپرك در بوته داراي اختلاف معني داري بودند و درصد پروتئين تحت اثر تيمارهاي محلول پاشي و زمان محلول پاشي معني دار گرديد. بيش ترين عملكرد دانه مربوط به تيمار دالجين با ميانگين عملكرد 2137 كيلوگرم در هكتار و كم ترين ميزان عملكرد دانه مربوط به تيمار شاهد بدون كود با ميانگين 1201 كيلوگرم در هكتار بود. بيش ترين عملكرد روغن با ميانگين 557 كيلوگرم در هكتار مربوط به محرك رشد دالجين و كم ترين عملكرد روغن با ميانگين 315 كيلوگرم در هكتار مربوط به سطح شاهد بود. بيش ترين عملكرد پروتئين مربوط به محلول دالجين با ميانگين 304 كيلوگرم در هكتار و كم ترين اين ميزان مربوط به سطح شاهد با ميانگين 149/8 كيلوگرم در هكتار بود. نتايج نشان داد كه محلول پاشي با كدامين 150 باعث افزايش رشد رويشي و دالجين باعث افزايش عملكرد در گياه گلرنگ شده است.