تأثير اسيد ساليسيليك و پاكلوبوترازول بر رشد و صفات فيزيولوژيك ريحان در شرايط تنش كم آبي

تنش خشكي يك عامل محدود كننده توليد، در كشاورزي مي باشد. براي به حداقل رساندن اثرات اين تنش، تركيبات مختلفي مورد آزمايش قرار گرفته اند. در اين پژوهش به منظور بررسي تأثير تنظيم كننده‌هاي رشد اسيد ساليسيليك و پاكلوبوترازول بر رشد و فيزيولوژي ريحان (Ocimum basilicum L.) در شرايط تنش كم آبي يك آزمايش گلداني به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در چهار تكرار انجام پذيرفت. فاكتورهاي آزمايشي شامل سه تيمار كم آبياري 100، 60 و 30 درصد رطوبت ظرفيت مزرعه، محلول‌پاشي با اسيد ساليسيليك و پاكلوبوترازول در دو غلظت 100 و 200 پي‌پي‌ام در دو مرحله با فواصل زماني دو هفته‌اي و محلول‌پاشي گياهان شاهد با آب مقطر بود. نتايج نشان داد كه تنش خشكي سبب كاهش تعداد برگ، وزن خشك برگ، سطح برگ، ارتفاع بوته، مقدار نسبي آب برگ، محتواي كلروفيل، هدايت روزنه اي و افزايش ميزان پرولين در بافت برگ شده است. همچنين برهمكنش تنش خشكي و محلول پاشي تنها بر صفات مقدار نسبي آب بافت، ارتفاع بوته و سطح برگ معني دار شد و بر ساير صفات معني دار نبود. نتايج نشان داد غلظت 200 پي پي ام ساليسيليك اسيد در سطح خشكي 60 درصد طرفيت مزرعه، بيشترين تاثير را بر جلوگيري از كاهش سطح برگ، ارتفاع گياهچه و RWC داشته است. همچنين به طور كلي محلول پاشي اسيد ساليسيليك ، نتايج بهتري نسبت به پاكلوبوترازول در كاهش آثار ناشي از تنش خشكي نشان داد