اثر آموزش تفكر انتقادي بر سبك هاي حل مسأله و يادگيري خودراهبر

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر آموزش تفكر انتقادي بر سبك هاي حل مسأله و يادگيري خودراهبر دانشجويان است. روش: جامعه ي آماري پژوهش شامل كليه ي دانشجويان كارشناسي دانشگاه پيام نور شهر تهران در سال تحصيلي 94-95 بود كه از ميان آنها 40 دانشجو به شيوه ي نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و با طرح پژوهش آزمايشي، از نوع پيش آزمون- پس آزمون و با گروه كنترل، در گروه هاي آزمايش 20 نفر و كنترل 20 نفر قرار داده شدند. مداخلات مربوط به آموزش تفكر انتقادي در مدت 12 جلسه ي آموزشي 45 دقيقه اي طي دو جلسه در هفته براي دانشجويان گروه آزمايش انجام شد. ابزارهاي اين پژوهش، پرسشنامه ي سبك حل مسأله ي كيدي و لانگ 1996 و پرسشنامه ي يادگيري خودراهبر فيشر و همكاران 2001 بود. داده ها با روش آماري تحليل كواريانس چندمتغيري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش حاكي از تفاوت معنادار گروه ها بود. نتايج آزمون تك متغيره نيز تفاوت معنادار هر دو متغير را نشان ميداد. نتيجه گيري: نتيجه ي تفكر انتقادي، تركيب توانايي هاي دانشجو و رساندن آن به بيشترين حد ممكن است كه اين خود به ارتقاي يادگيري خودراهبر و حل مسأله مي انجامد. بنابراين مي توان اذعان داشت كه با رشد و پيشرفت سطوح تفكر انتقادي، به عنوان توانمندي و قابليتي اثرگذار برخودراهبري و حل مسأله، سطوح يادگيري خودراهبر و حل مسأله نيز در دانشجويان ارتقا خواهد يافت.

Introduction: The aim of the present study is to review the effectiveness of critical thinking training on problem solving styles and self-directed learninig. Method: statistical research community includes all undergraduate students of the Bachelor of the Payame noor University of Tehran in the academic year of 94-95 who were among 40 students who were chosen thro the methods of random sample selection using multi-stage cluster store with cloud-based research plan of the type before the test – so the test with the control group in an experiment and control groups were appointed (20 students in tests and 20 students in the control group). Interventions relating to the training of critical thinking were conducted on the students group during 12, 45 minutes long sessions which took place two times each week. The tools that were used include, problem-solving style questionnaire Cassidy , long (1996), and self-directed learning questionnaire Fisher et al. (2001). the data obtained by statistical analysis method of case analysis. Results: the results of the study showed a significant the difference between the groups (MANCOVA). The test results also suggest the existence of a single variable the difference which was significant in both variables. Conclusion: the result is to combine of the student’s abilities and critical thinking, and maximizing it to promote is self-directed learninig and problem solving leads. so it can be acknowledged that with the growth and progress of critical thinking as level and capabilities effects problem solving, and the levels of self-directed learninig of students also will be upgraded.