مناسبات اخلاق و حكمت عملي در اخلاق نيكوماخوس

Moral Relations and Practical Wisdom in Nicomachean Morals

بحث از حكمت عملي، پرداختن به اساسي ترين پرسش هاي فلسفي انسان است. سوال از اينكه «چه مي توان كرد؟» يا «چه بايد بكنيم؟» يا «چگونه بايد عمل و اقدام كرد؟»، از مهم ترين پرسش هاي اساسي حيات انساني است. توضيح عناصر اساسي نظريه حكمت عملي و هويت اخلاق از ديدگاه ارسطو، تحت عنوان توده‏ اي از تقسيم‏ بندي هاي متنوع معرفتي و وجودي به نمايش گذاشته است. اين تقسيم بندي ها، به نحوي توسط ارسطو به كار گفته شده اند كه وجوه مختلف كاركردها و نقش هايي كه ما در تهذيب اخلاق و حكمت عملي و حتي علوم انساني با آن مواجه هستيم، در ضمن يك نظام واحد ترسيم شده اند. اين نوشتار بر آن است تا با ارائه نگاهي مستند به نظريه اخلاق ارسطو و تحليل و بررسي آن، مناسبات بين اخلاق و حكمت عملي را از ديدگاه وي مورد واكاوي قرار دهد.

Practical wisdom is one of the most basic human philosophical questions. "What can one do?", "What should one do?" or "How should one act?" are of the most fundamental questions of men. In this paper, an explanation of the essential elements of the practical wisdom theory and moral identity from the viewpoint of Aristotle, under the supervision of some variant knowing and existential classifications is presented. Aristotle has presented these classifications in a way that various aspects of functions and roles that we are faced with in edification and practical wisdom and even humanitarian sciences, are planned in a united system. Having a documentary view on Aristotle`s moral theory, this study aims at analyzing the relations between morals and practical wisdom from his point of view.